hé nà
hé suǒ
hé gé
hé qí
hé chì
hé qī
hé shāng
hé dài
hé zhǐ
hé suàn
hé rú
hé xū
hé dú
hé yīn
hé shuí
hé shì
hé bù
hé yǒu
hé láo
hé de
hé cí
hé jù
hé hū
hé róng
hé dàn
hé jù
hé gū
hé sì
hé yōng
hé kān
hé hù
hé hé
hé dāng
hé shěng
hé nài
hé xiàn
hé láng
hé cháng
hé qú
hé wù
hé shū
hé fàn
hé bì
hé shí
hé qǔ
hé jí
hé chù
hé kuàng
hé luó
hé gù
hé wèi
hé gān
hé yǐ
hé yòng
hé yóu
hé yì
hé nǎi
hé wù
hé xìng
hé shù
hé cóng
hé guó
hé jū
hé yǐ
hé mǎn
hé yǔ
hé xiāo
hé rén
hé kān
hé lǐ
hé sì
hé suàn
hé tú
hé xiàng
hé lùn
hé zú
hé xǔ
hé zhě
hé rì
hé fěn
hé liú
hé céng
hé wèi
hé zhì
hé yì
hé qióng
hé gǔ
hé qǐ
hé cháng
hé děng
hé ruò
hé yuán
hé lóu
hé kǔ
hé wéi
hé shì
hé chá
hé chì
hé xiá
hé wèn
hé zì
hé diǎn
hé zé
hé cháng
hé xiào
hé zài
hé xǔ
hé fán
hé dào
hé fáng
hé yáo
hé tán
hé zāi
hé jù
tiān zhì
nǎi zhì
tóu zhì
diàn zhì
bèi zhì
yī zhì
chún zhì
lú zhì
fēng zhì
jié zhì
lún zhì
chūn zhì
kěn zhì
kǎi zhì
mí zhì
xiá zhì
zhōng zhì
jiàn zhì
sì zhì
dǎi zhì
jiè zhì
èr zhì
jīng zhì
kè zhì
bài zhì
bǐ zhì
chén zhì
jiāo zhì
biàn zhì
zhí zhì
jiā zhì
jìng zhì
lái zhì
gào zhì
qiē zhì
shèn zhì
jūn zhì
jí zhì
wěi zhì
shì zhì
bì zhì
suǒ zhì
zhuān zhì
kuǎn zhì
rì zhì
běi zhì
piān zhì
biāo zhì
dǔ zhì
dài zhì
jí zhì
cháng zhì
qiǎng zhì
bèn zhì
fēn zhì
chún zhì
qǐ zhì
yuǎn zhì
zhēn zhì
dān zhì
qì zhì
jī zhì
zhōu zhì
fēng zhì
yàn zhì
bèi zhì
zhǒng zhì
zhī zhì
mí zhì
gān zhì
qǔ zhì
sān zhì
qiǎng zhì
bù zhì
fú zhì
wú zhì
què zhì
wǎng zhì
jiǎn zhì
yǐ zhì
jiàn zhì
dú zhì
dà zhì
hé zhì
dōng zhì
tà zhì
chéng zhì
qiū zhì
⒈ 何至于；岂有。
引《史记·汲郑列传》：“且匈奴畔其主而降汉，汉徐以县次传之，何至令天下骚动，罢獘中国而以事夷狄之人乎！”
《宋书·江夏王义恭传》：“性之所滞，其欲必行，意所不在，从物回改，此最弊事。宜应慨然立志，念自裁抑。何至丈夫方欲赞世成名而无断者哉！”
金王若虚《论语辨惑四》：“子贡虽恶称人之恶者，亦何至湔洗桀紂以为忠厚哉？”
1. 疑问代词（ａ．什么，如“何人？”ｂ．为什么，如“何必如此？”ｃ．哪样，怎样，如“何不？”“何如？”ｄ．哪里，如“何往？”ｅ．发表反问，如“何乐而不为？”）。
2. 副词，多么：何其壮哉！
3. 姓。
至读音：zhì至zhì(1)（动）到：～今｜～此｜～死不屈。(2)（动）至于：甚～。(3)（副）极；最：～迟｜～毒｜～理｜～亲｜～上｜～圣｜～孝｜～仁。