hé de
hé zú
hé cháng
hé fěn
hé cháng
hé guó
hé hū
hé gù
hé yóu
hé tú
hé jí
hé yǔ
hé tán
hé dào
hé bì
hé xiāo
hé wù
hé shuí
hé wèi
hé shì
hé jū
hé děng
hé chù
hé kān
hé shěng
hé cí
hé dāng
hé kān
hé xū
hé xiào
hé shí
hé suàn
hé rú
hé gé
hé róng
hé hé
hé cháng
hé chì
hé xiàng
hé rén
hé gǔ
hé diǎn
hé zì
hé fán
hé wù
hé qí
hé qī
hé zhě
hé dàn
hé liú
hé nǎi
hé shū
hé ruò
hé yì
hé gū
hé yáo
hé dài
hé shì
hé qú
hé chá
hé nài
hé zhǐ
hé shāng
hé rì
hé jù
hé kǔ
hé fàn
hé yǐ
hé xiàn
hé yuán
hé xǔ
hé xiá
hé xìng
hé yòng
hé sì
hé yīn
hé qǔ
hé zāi
hé kuàng
hé bù
hé jù
hé láo
hé wèi
hé xǔ
hé yǒu
hé cóng
hé yōng
hé jù
hé qǐ
hé sì
hé zé
hé zhì
hé yǐ
hé suǒ
hé láng
hé mǎn
hé hù
hé wéi
hé gān
hé yì
hé wèn
hé lùn
hé nà
hé fáng
hé qióng
hé dú
hé chì
hé zài
hé lǐ
hé shù
hé céng
hé luó
hé lóu
hé suàn
juàn fán
qǐ fán
wěi fán
jiāo fán
hé fán
rǒng fán
zhì fán
chéng fán
xiāo fán
suì fán
niǎn fán
wú fán
yuān fán
yīn fán
rǎo fán
yǒu fán
jiǎo fán
huǒ fán
chóu fán
biàn fán
nǎo fán
lèi fán
dǐ fán
jí fán
xīn fán
juān fán
xuě fán
mào fán
hūn fán
yōu fán
chǎo fán
pín fán
yāng fán
nì fan
zēng fán
dàn fán
fā fán
rǒng fán
xù fan
míng fán
jù fán
láo fán
xiāo fán
xuān fán
mò fan
zhōng fán
jī fán
pō fán
xiàng fán
jiě fán
kē fán
hào fán
nài fán
duō fán
dú fán
zǐ fán
yàn fán
qǐ fán
mèn fán
zào fán
mí fán
bō fán
zuò fán
jiān fán
lóu fán
fèng fán
má fan
zhòng fán
wěn fán
fèi fán
cóng fán
sāo fán
bù fán
bēi fán
nài fán
chén fán
⒈ 何须，何必。
引《太平广记》卷二五二引唐高彦休《唐阙史·俳优人》：“《金刚经》云：‘敷座而坐。’或非妇人，何烦夫坐然后儿坐也？”
1. 疑问代词（ａ．什么，如“何人？”ｂ．为什么，如“何必如此？”ｃ．哪样，怎样，如“何不？”“何如？”ｄ．哪里，如“何往？”ｅ．发表反问，如“何乐而不为？”）。
2. 副词，多么：何其壮哉！
3. 姓。
烦读音：fán烦fán(1)（形）苦闷、厌烦：～恼。(2)（形）又多又乱：要言不～。(3)（动）烦劳（请人帮忙的客气话）：～您给看一下。