sǐ chén
zhì chén
yìng chén
jiàn chén
jùn chén
quán chén
zhù chén
shì chén
fēng chén
zhēn chén
jǐ chén
dòu chén
zhòng chén
gū chén
wáng chén
shěng chén
dēng chén
léi chén
yù chén
pǐn chén
jìn chén
liù chén
cáo chén
èr chén
chì chén
zhà chén
zhòng chén
nì chén
zhōng chén
chù chén
shì chén
shēng chén
zhēng chén
fǔ chén
cái chén
pú chén
bīn chén
liáng chén
jí chén
bù chén
shì chén
sī chén
yì chén
cí chén
yàn chén
jiā chén
hé chén
fǔ chén
cuàn chén
láo chén
zhōng chén
háo chén
nèi chén
róng chén
wén chén
yù chén
jì chén
huà chén
zéi chén
zhú chén
dū chén
fān chén
mó chén
shǐ chén
qīn chén
tái chén
láng chén
jiǎng chén
yīn chén
bì chén
pàn chén
guǎ chén
zhǒng chén
cái chén
yàn chén
chēng chén
yì chén
jiāo chén
yí chén
mò chén
lì chén
bī chén
shàng chén
sù chén
xié chén
yú chén
máng chén
guì chén
jī chén
dǎng chén
míng chén
móu chén
xìn chén
bèi chén
hàn chén
sān chén
zhèng chén
dào chén
jī chén
fú chén
yǔ chén
qí chén
gū chén
jiù chén
lǎo chén
zhǔ chén
liè chén
yàn chén
fán chén
yì chén
sè chén
jiàng chén
xiàn chén
jiàn chén
xián chén
sì chén
zǎi chén
chǒng chén
gé chén
qún chén
bō chén
wěi chén
biān chén
cóng chén
qiān chén
lái chén
jǐ chén
qiáng chén
èr chén
gōng chén
gōng chén
sāng chén
wěi chén
mò chén
miǎn chén
fāng chén
kē chén
chéng chén
xià chén
nìng chén
wàng chén
wǔ chén
guān chén
niè chén
mìng chén
jìn chén
jiān chén
nóng chén
hǔ chén
lù chén
wáng chén
ěr chén
cè chén
chǎng chén
shì chén
xiè chén
gàn chén
jìn chén
hóng chén
rú chén
chún chén
mín chén
fú chén
fù chén
dào chén
guó chén
léi chén
jūn chén
shū chén
shèng chén
xiǎo chén
zhēn chén
shǐ chén
wēi chén
xíng chén
jì chén
biǎo chén
bà chén
míng chén
zhí chén
zēng chén
cháng chén
yuǎn chén
dà chén
wài chén
bū chén
shòu chén
wǔ chén
péi chén
luàn chén
fān chén
jiàn chén
bǎo chén
dǐng chén
jù chén
tū chén
jiāng chén
dá chén
bī chén
chán chén
shān chén
bù chén
rén chén
xié chén
bì chén
qī chén
míng chén
cí chén
chǔ chén
quán chén
kǔn chén
táo chén
bǐ chén
huā chén
gù chén
⒈ 谓供使令之臣。
引汉袁康《越绝书·内传记陈成恒传》：“东海役臣孤句践，使使臣种，敢修下吏，问於左右。”
役yì(1)（名）需要出劳力的事：劳～｜徭～。(2)（名）兵役：服～｜现～｜退～｜预备～。(3)（动）驱使：奴～。(4)（名）旧时指供使唤的人：仆～｜衙～。(5)（名）战争；战役。
臣读音：chén臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。