yǔ chén
xié chén
zhì chén
luàn chén
léi chén
pú chén
gé chén
cí chén
shū chén
sǐ chén
zhōng chén
zēng chén
zhòng chén
wáng chén
chǒng chén
chǔ chén
gàn chén
láng chén
shàng chén
zhēng chén
qiān chén
zhú chén
cáo chén
biǎo chén
chēng chén
èr chén
tū chén
tái chén
bǐ chén
wǔ chén
cí chén
jiàng chén
huā chén
bì chén
xià chén
zhí chén
qí chén
fù chén
rén chén
cháng chén
qī chén
dǎng chén
gōng chén
guó chén
yù chén
zhù chén
yīn chén
kē chén
gū chén
cuàn chén
jūn chén
fǔ chén
xié chén
jì chén
wěi chén
shì chén
bǎo chén
cái chén
bō chén
lái chén
sè chén
jiǎng chén
mó chén
qiáng chén
chún chén
lì chén
dà chén
nóng chén
sì chén
guān chén
sù chén
fān chén
fān chén
fán chén
shěng chén
zhōng chén
sī chén
jùn chén
jìn chén
wǔ chén
bà chén
rú chén
yìng chén
xián chén
jī chén
zhǒng chén
shǐ chén
guǎ chén
jiāng chén
cè chén
liè chén
fāng chén
xíng chén
zhēn chén
yàn chén
shòu chén
pàn chén
fēng chén
shì chén
cái chén
liáng chén
lǎo chén
zhǔ chén
shǐ chén
zhēn chén
chù chén
mò chén
dēng chén
huà chén
jī chén
yàn chén
yuǎn chén
gōng chén
wēi chén
lù chén
chán chén
wài chén
bī chén
láo chén
chì chén
jiù chén
shì chén
niè chén
róng chén
jí chén
fú chén
nìng chén
mò chén
xiǎo chén
jù chén
máng chén
guì chén
bī chén
bèi chén
wàng chén
hóng chén
háo chén
yù chén
bù chén
móu chén
mín chén
ěr chén
miǎn chén
hé chén
quán chén
jiā chén
léi chén
nì chén
gū chén
shèng chén
xìn chén
xiè chén
dǐng chén
bīn chén
shān chén
zhèng chén
chǎng chén
zhà chén
jìn chén
jiāo chén
nèi chén
liù chén
bì chén
mìng chén
jǐ chén
jǐ chén
péi chén
jiān chén
gù chén
jìn chén
yí chén
shì chén
yàn chén
pǐn chén
jiàn chén
qún chén
wáng chén
dòu chén
bū chén
míng chén
kǔn chén
táo chén
dào chén
zéi chén
yì chén
dào chén
zhòng chén
sān chén
míng chén
fú chén
wěi chén
xiàn chén
cóng chén
dū chén
míng chén
dá chén
wén chén
hàn chén
zǎi chén
biān chén
yú chén
shēng chén
bù chén
jiàn chén
èr chén
yì chén
qīn chén
yì chén
fǔ chén
hǔ chén
jiàn chén
jì chén
quán chén
sāng chén
chéng chén
⒈ 受宠幸的近臣。
引《韩非子·说疑》：“故《周记》曰：‘无尊妾而卑妻，无孽适子而尊小枝，无尊嬖臣而匹上卿，无尊大臣以拟其主也。’”
汉桓宽《盐铁论·论儒》：“孔子适卫，因嬖臣弥子瑕以见卫夫人。”
宋葛立方《韵语阳秋》卷八：“且张易之、昌宗，后之嬖臣也。”
受到宠幸的近臣。
嬖bì(1)（动）〈书〉宠爱：～爱｜～昵。 (2)（动）〈书〉受宠爱：～臣｜～妾。(3)（名）受宠爱的人。
臣读音：chén臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。