fán chén
jiù chén
hàn chén
bì chén
fāng chén
yù chén
guān chén
dǎng chén
jiàn chén
wài chén
rú chén
yàn chén
qīn chén
sǐ chén
yì chén
zēng chén
miǎn chén
láo chén
cè chén
xián chén
jiàn chén
kǔn chén
zhēn chén
xíng chén
èr chén
chǎng chén
wǔ chén
xié chén
chǒng chén
dēng chén
nóng chén
lái chén
yuǎn chén
huā chén
yǔ chén
máng chén
chēng chén
cí chén
péi chén
dào chén
shěng chén
bǐ chén
dū chén
jiāng chén
wēi chén
kē chén
sì chén
bō chén
zhí chén
bèi chén
shàng chén
zhù chén
yú chén
zhú chén
tū chén
wěi chén
jìn chén
yàn chén
qí chén
mìng chén
móu chén
pàn chén
rén chén
mò chén
cí chén
gàn chén
bà chén
xié chén
chù chén
cháng chén
shū chén
gū chén
wén chén
jí chén
jùn chén
qiān chén
fú chén
chán chén
zhǔ chén
shì chén
èr chén
jì chén
jūn chén
jī chén
dà chén
mò chén
ěr chén
cái chén
gé chén
liù chén
yí chén
fú chén
qiáng chén
chéng chén
zhōng chén
lǎo chén
zhōng chén
zéi chén
bù chén
hé chén
dòu chén
yì chén
xià chén
chǔ chén
jiàn chén
zhèng chén
háo chén
fù chén
táo chén
yìng chén
zhà chén
pú chén
xiàn chén
zhǒng chén
láng chén
jiān chén
shì chén
zhēn chén
jiāo chén
shì chén
sù chén
niè chén
jiàng chén
gū chén
sè chén
sān chén
guǎ chén
biǎo chén
léi chén
shān chén
guó chén
léi chén
tái chén
jiā chén
liè chén
gù chén
yù chén
míng chén
nèi chén
fǔ chén
shèng chén
bū chén
lù chén
fān chén
zhēng chén
cóng chén
guì chén
gōng chén
bì chén
shēng chén
dá chén
wěi chén
jǐ chén
bīn chén
fān chén
biān chén
hǔ chén
sī chén
xìn chén
qún chén
sāng chén
dào chén
míng chén
liáng chén
jìn chén
jī chén
jiǎng chén
mó chén
shǐ chén
lì chén
pǐn chén
bǎo chén
bù chén
wàng chén
wáng chén
shì chén
xiǎo chén
jù chén
jìn chén
bī chén
yì chén
dǐng chén
qī chén
cuàn chén
chì chén
quán chén
míng chén
huà chén
luàn chén
zhòng chén
cái chén
wǔ chén
yīn chén
bī chén
jì chén
shòu chén
xiè chén
mín chén
wáng chén
yàn chén
gōng chén
chún chén
quán chén
jǐ chén
shǐ chén
róng chén
nì chén
zhì chén
zhòng chén
zǎi chén
nìng chén
cáo chén
fǔ chén
hóng chén
fēng chén
⒈ 古时臣下自谦之词，犹言贱臣。
引《左传·哀公三年》：“夫子有遗言命其圉臣曰：‘ 南氏生男，则以告於君与大夫而立之。’”
杨伯峻注：“圉臣， 正常自谦之称……犹言贱臣也。”
圉yǔ（名）〈书〉养马的地方；养马的奴隶。
臣读音：chén臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。