dūn zāng
dūn yǎ
dūn kè
dūn jìn
dūn jiù
dūn què
dūn cù
dūn zhǔ
dūn mù
dūn fù
dūn yì
dūn lì
dūn huà
dūn lún
dūn máng
dūn pǔ
dūn yuàn
dūn dūn
dūn zuò
dūn hù
dūn qiǎn
dūn páng
dūn quàn
dūn qià
dūn cí
dūn hǎo
dūn huáng
dūn jiǎng
dūn kǔn
dūn měi
dūn dà
dūn shòu
dūn rén
dūn mù
dūn pìn
dūn jǐn
dūn què
dūn zhǎng
dūn xíng
dūn yuè
dūn shèn
dūn dǔ
dūn qǐng
dūn rú
dūn sù
dūn shàng
dūn shì
dūn kěn
dūn chóng
dūn méng
dūn kè
dūn qiū
dūn máng
dūn pǐn
dūn rèn
dūn xué
dūn míng
dūn mù
dūn hài
dūn chǔ
dūn pán
dūn mào
dūn liáng
dūn shuò
dūn pì
dūn shì
dūn chì
dūn jiào
dūn běn
dūn jiǎn
dūn jìng
dūn mǐn
dūn miǎn
dūn páng
dūn chǔn
dūn qù
dūn ài
diāo gōng
dūn pì
dūn jiǎng
dūn yǔ
dūn zhuàng
dūn méi
dūn xìn
dūn lì
dūn shuō
dūn huì
dūn zhēn
dūn zhuó
dūn lè
dūn mì
dūn qiāo
dūn gù
dūn zhì
dūn guā
dūn què
dūn hòu
dūn lǐ
dūn rù
dūn bǐ
dūn fāng
dūn lǜ
dūn shi
dūn bī
dūn chì
dūn rán
dūn pò
jiǎng quàn
wèi quàn
yǐ quàn
jǔ quàn
dūn quàn
dǒng quàn
jīng quàn
hǒng quàn
chě quàn
dū quàn
xīn quàn
lǜ quàn
guī quàn
jiǎng quàn
yù quàn
jiān quàn
yòng quàn
ān quàn
jī quàn
cān quàn
chéng quàn
shào quàn
gǎn quàn
jiě quàn
jìn quàn
biǎo quàn
fēng quàn
chù quàn
bāo quàn
zhì quàn
sǒng quàn
yòu quàn
fèng quàn
lán quàn
bī quàn
qín quàn
lā quàn
suí quàn
xiāng quàn
shǎng quàn
jìn quàn
chóu quàn
āi quàn
jiàn quàn
xuān quàn
jìng quàn
jiè quàn
gǔ quàn
lì quàn
qiáng quàn
zé quàn
fěng quàn
jǐng quàn
jiǎng quàn
敦劝dūnquàn
(1) 恳切地劝说;敦促劝说
(.好工具)英advise cordially⒈ 敦促劝勉。
引《后汉书·韦义传》：“﹝桓帝﹞復詔京兆尹重以礼敦劝， 著遂不就徵。”
明李东阳《恭题鲁府尹所藏先朝敕谕后》：“凡所策士，既为亲定甲乙，復自閲名籍，慰勉敦劝。”
郭沫若《李白与杜甫·李白在政治活动中的第一次大失败》：“大概就因为有这位孟少府的敦劝， 李白在开元十八年的春夏之交，便曾经经由南阳到长安去进行过政治活动。”
1. 厚道，笃厚：敦朴。敦厚。敦实。
2. 诚心诚意：敦聘。敦请。
3. 督促：“使虞敦匠”。敦劝。敦促。
4. 姓。
劝读音：quàn劝quàn(1)（动）讲明事理；使人听从：～导｜～解。(2)（动）勉励：～勉。