wǎ pì
wǎ héng
wǎ là
wǎ fáng
wǎ sī
wǎ dà
wǎ piàn
wǎ quán
wǎ píng
wǎ jiě
wǎ lǐ
wǎ huā
wǎ gōng
wǎ hé
wǎ yīng
wǎ pán
wǎ shè
wǎ bō
wǎ lǒng
wǎ píng
wǎ shí
wǎ àn
wǎ xiǎn
wǎ pén
wǎ tè
wǎ xū
wǎ suì
wǎ zhǎo
wǎ mà
wǎ lán
wǎ zhī
wǎ zèng
wǎ sōng
wǎ sì
wǎ léi
wǎ zǐ
wǎ léng
wǎ pán
wǎ gǒu
wǎ fǔ
wǎ què
wǎ màn
wǎ dǐng
wǎ quān
wǎ zhàn
wǎ yàn
wǎ dòu
wǎ liè
wǎ biān
wǎ guān
wǎ dēng
wǎ qì
wǎ rén
wǎ yáo
wǎ shì
wǎ miàn
wǎ gé
wǎ wǎn
wǎ dèng
wǎ lóng
wǎ sàn
wǎ wǎn
wǎ zhuān
wǎ wǔ
wǎ dūn
wǎ yí
wǎ líng
wǎ gāng
wǎ yáo
wǎ jǐ
wǎ guàn
wǎ chēng
wǎ qíng
wǎ liáng
wǎ jī
wǎ lǒng
wǎ jiang
wǎ kuài
wǎ ōu
wǎ gǔ
wǎ zhuān
wǎ liū
wǎ sī
wǎ zhí
wǎ lǒng
wǎ tā
wǎ lú
wǎ kōu
wǎ fǒu
wǎ bǔ
wǎ zhā
kū yàn
fén yàn
yù yàn
wǎ yàn
tóng yàn
shí yàn
shè yàn
shuǐ yàn
jǐ yàn
yuè yàn
yú yàn
duān yàn
bǐ yàn
gōng yàn
hē yàn
hán yàn
táo yàn
zhè yàn
gāng yàn
chán yàn
ào yàn
bàng yàn
qī yàn
mù yàn
dòng yàn
diǎn yàn
qín yàn
gòng yàn
fēng yàn
lǚ yàn
luǎn yàn
zhū yàn
tóng yàn
xī yàn
shè yàn
tiě yàn
亦作“[.好工具]瓦研”。
⒈ 亦作“瓦研”。以古宫殿瓦制作的砚。 汉未央宫、魏铜雀台等诸殿瓦，瓦身如半筒，厚一寸弱，背平可研墨， 唐宋以来人取以为砚。亦指陶制的砚。
引《新唐书·地理志二》：“虢州弘农郡 ……土贡：絁、瓦砚、麝、地骨皮、梨。”
宋欧阳修《砚谱》：“青州潍州石末研，皆瓦砚也。”
明马愈《马氏日抄·李廷珪墨》：“予一日至英国府中，见勋卫留冯损之作字，出建安瓦研、御府长毫雉花笔。”
清朱栋《砚小史·古砖古瓦》：“瓦砚与澄泥石末类也，而甚不同。石末诸品起后世；瓦则自魏而汉而周，歷年甚久。”
1. 用陶土烧成的：瓦罐。瓦器。瓦釜雷鸣（喻无德无才的人占据高位，煊赫一时）。
2. 〔瓦特〕电的功率单位。简称“瓦”。
3. 用陶土烧成的覆盖房顶的东西：瓦当（dāng ）（即瓦筒之头）。瓦匠。
砚读音：yàn砚yàn(1)（名）砚台：笔～｜端～。(2)（名）旧时指有同学关系的（因同学常共笔砚；同学也称“同砚”）：～兄｜～友。