wǎ rén
wǎ màn
wǎ zhuān
wǎ zhí
wǎ yáo
wǎ píng
wǎ quān
wǎ yīng
wǎ sì
wǎ miàn
wǎ piàn
wǎ lóng
wǎ jǐ
wǎ wǎn
wǎ dòu
wǎ gé
wǎ pán
wǎ sōng
wǎ gǔ
wǎ fáng
wǎ lǒng
wǎ yàn
wǎ fǔ
wǎ yí
wǎ pì
wǎ jiang
wǎ zhā
wǎ fǒu
wǎ qì
wǎ liū
wǎ huā
wǎ yáo
wǎ zhǎo
wǎ gāng
wǎ suì
wǎ què
wǎ chēng
wǎ dà
wǎ jiě
wǎ là
wǎ àn
wǎ mà
wǎ léng
wǎ pén
wǎ jī
wǎ sī
wǎ liè
wǎ bǔ
wǎ shì
wǎ xiǎn
wǎ dēng
wǎ lú
wǎ zǐ
wǎ lǐ
wǎ léi
wǎ gōng
wǎ lán
wǎ zhuān
wǎ tā
wǎ sàn
wǎ zhàn
wǎ xū
wǎ píng
wǎ sī
wǎ guàn
wǎ wǎn
wǎ liáng
wǎ guān
wǎ gǒu
wǎ lǒng
wǎ shí
wǎ zèng
wǎ ōu
wǎ quán
wǎ bō
wǎ dǐng
wǎ qíng
wǎ tè
wǎ shè
wǎ zhī
wǎ líng
wǎ dèng
wǎ héng
wǎ biān
wǎ hé
wǎ kuài
wǎ wǔ
wǎ dūn
wǎ pán
wǎ kōu
wǎ lǒng
hú píng
yīng píng
zǎo píng
jiǔ píng
dī píng
dòu píng
hú píng
gāng píng
huā píng
wǎ píng
xián píng
shā píng
qiè píng
zhī píng
jìng píng
shuǐ píng
hún píng
liáng píng
tī píng
cí píng
huà píng
yù píng
bīng píng
shān píng
huī píng
jīn píng
dǎn píng
xiě píng
yào píng
nuǎn píng
shāo píng
bǎo píng
shā píng
tāng píng
nǎi píng
diàn píng
cí píng
lín píng
lóng píng
fù píng
jīng píng
xiè píng
yín píng
dǎn píng
zhuāng píng
chù píng
diàn píng
亦作“瓦缾”。
⒈ 亦作“瓦缾”。陶制的一种容器。
引唐贾岛《题皇甫荀蓝田厅》诗：“竹笼拾山果，瓦瓶担石泉。”
唐段成式《酉阳杂俎续集·支诺皋下》：“曹州南华县端相寺，时尉李藴至寺巡检，偶见尼房中地方丈餘独高，疑其藏物，掘之数尺，得一瓦缾，覆以木槃。”
鲁迅《故事新编·非攻》：“﹝他﹞放下瓦瓶，抹一抹嘴。”
1. 用陶土烧成的：瓦罐。瓦器。瓦釜雷鸣（喻无德无才的人占据高位，煊赫一时）。
2. 〔瓦特〕电的功率单位。简称“瓦”。
3. 用陶土烧成的覆盖房顶的东西：瓦当（dāng ）（即瓦筒之头）。瓦匠。
瓶读音：píng瓶píng（名）（～子、～儿）容器；口较小、颈细肚大；多用玻璃或瓷制成：～胆｜～塞｜～子｜冰～｜瓷～。