wǎ zhuān
wǎ pén
wǎ píng
wǎ là
wǎ kōu
wǎ zhàn
wǎ guān
wǎ liū
wǎ mà
wǎ jǐ
wǎ guàn
wǎ líng
wǎ lǒng
wǎ yí
wǎ gǒu
wǎ lǒng
wǎ ōu
wǎ huā
wǎ yáo
wǎ jī
wǎ tā
wǎ léng
wǎ zhī
wǎ què
wǎ yàn
wǎ qì
wǎ hé
wǎ gé
wǎ rén
wǎ shè
wǎ héng
wǎ léi
wǎ biān
wǎ fáng
wǎ wǔ
wǎ jiě
wǎ dǐng
wǎ sī
wǎ piàn
wǎ lán
wǎ wǎn
wǎ liáng
wǎ qíng
wǎ dòu
wǎ pán
wǎ miàn
wǎ píng
wǎ chēng
wǎ dà
wǎ quān
wǎ pán
wǎ dēng
wǎ sàn
wǎ màn
wǎ tè
wǎ àn
wǎ bō
wǎ lú
wǎ dūn
wǎ shì
wǎ yīng
wǎ bǔ
wǎ yáo
wǎ gōng
wǎ dèng
wǎ sī
wǎ fǔ
wǎ gāng
wǎ lǐ
wǎ jiang
wǎ fǒu
wǎ zǐ
wǎ suì
wǎ kuài
wǎ sì
wǎ liè
wǎ zèng
wǎ sōng
wǎ zhǎo
wǎ quán
wǎ shí
wǎ wǎn
wǎ zhuān
wǎ zhā
wǎ xiǎn
wǎ zhí
wǎ lóng
wǎ gǔ
wǎ lǒng
wǎ pì
wǎ xū
kuī dǐng
xuán dǐng
wén dǐng
rǎn dǐng
hū dǐng
niú dǐng
xiǎng dǐng
rèn dǐng
zhōng dǐng
fén dǐng
fāng dǐng
sān dǐng
chán dǐng
yīn dǐng
jìn dǐng
qiè dǐng
yù dǐng
zhuàn dǐng
rán dǐng
dìng dǐng
wáng dǐng
zhé dǐng
fù dǐng
huáng dǐng
xīn dǐng
ná dǐng
zhí dǐng
chán dǐng
guī dǐng
xuān dǐng
zhōu dǐng
chán dǐng
qiān dǐng
gāng dǐng
lú dǐng
lá dǐng
yuán dǐng
gān dǐng
gàn dǐng
shì dǐng
guān dǐng
chán dǐng
xiū dǐng
chóng dǐng
qiān dǐng
cuàn dǐng
wèi dǐng
pò dǐng
wèi dǐng
yí dǐng
láo dǐng
péi dǐng
yào dǐng
bǔ dǐng
zhēn dǐng
kǒng dǐng
fù dǐng
shāng dǐng
míng dǐng
sī dǐng
yàn dǐng
liè dǐng
fēn dǐng
jīn dǐng
hè dǐng
diàn dǐng
kuāng dǐng
lóng dǐng
dān dǐng
hàn dǐng
hé dǐng
pán dǐng
yán dǐng
shèng dǐng
chēng dǐng
xià dǐng
hú dǐng
tiáo dǐng
yīn dǐng
xíng dǐng
wǔ dǐng
liáng dǐng
yú dǐng
xǐ dǐng
páo dǐng
fèi dǐng
xià dǐng
wǎ dǐng
gào dǐng
huái dǐng
wèn dǐng
hóng dǐng
shén dǐng
tái dǐng
bǎo dǐng
shì dǐng
shí dǐng
jiǔ dǐng
陶制(.好工具)有耳有足的炊器。
⒈ 陶制有耳有足的炊器。
引《后汉书·礼仪志下》：“东园武士执事下明器……瓦鼎十二，容五升。”
宋陆游《初到荣州》诗：“地炉堆兽炽石炭，瓦鼎号蚓煎秋茶。”
1. 用陶土烧成的：瓦罐。瓦器。瓦釜雷鸣（喻无德无才的人占据高位，煊赫一时）。
2. 〔瓦特〕电的功率单位。简称“瓦”。
3. 用陶土烧成的覆盖房顶的东西：瓦当（dāng ）（即瓦筒之头）。瓦匠。
鼎读音：dǐng鼎dǐng(1)（名）古代煮东西用的器物；三足两耳：钟～。(2)（副）正当、 正在：～盛。