fān xuě
là xuě
jī xuě
zhāo xuě
míng xuě
xiàn xuě
fèi xuě
ruì xuě
dān xuě
jiàng xuě
hóng xuě
bìn xuě
bái xuě
zhǔ xuě
hè xuě
zǎi xuě
qín xuě
jiān xuě
qíng xuě
zhān xuě
cán xuě
méi xuě
shòu xuě
chǐ xuě
shū xuě
lú xuě
gān xuě
fēn xuě
fēn xuě
méi xuě
sōng xuě
jiāng xuě
mǐ xuě
ōu xuě
huí xuě
hán xuě
pò xuě
bào xuě
gǔ xuě
kuài xuě
xiōng xuě
xǐ xuě
tián xuě
shuāng xuě
cù xuě
tūn xuě
yān xuě
huā xuě
xiè xuě
yù xuě
bīng xuě
pēn xuě
lí xuě
cháo xuě
qīng xuě
wù xuě
chū xuě
hè xuě
huá xuě
lì xuě
kē xuě
zǎo xuě
dòng xuě
huàn xuě
jìng xuě
miàn xuě
chāo xuě
yán xuě
zhào xuě
dà xuě
kè xuě
niè xuě
hàn xuě
sù xuě
miàn xuě
jī xuě
líng xuě
biàn xuě
hào xuě
fēng xuě
zuò xuě
hóng xuě
huáng xuě
jì xuě
shǔ xuě
míng xuě
biàn xuě
pī xuě
yǒng xuě
yíng xuě
wò xuě
yù xuě
fēi xuě
shǔ xuě
chǔ xuě
yìng xuě
ái xuě
jiàng xuě
kū xuě
dié xuě
niàng xuě
yuán xuě
tà xuě
yún xuě
tāng xuě
bào xuě
lì xuě
dié xuě
yǐng xuě
⒈ 洗涤使之清洁；洗涤。
引《文选·马融＜长笛赋＞》：“溉盥污濊，澡雪垢滓矣。”
李善注：“澡，洗手也。”
《魏书·释老志》：“其为教也，咸蠲去邪累，澡雪心神。”
宋陆游《雨后极凉》诗：“孰能痛澡雪，此道庶少进。”
⒉ 引申为高洁。
引鲁迅《坟·摩罗诗力说》：“其神思之澡雪，既至异於常人，则旷观天然，自感神閟，凡万匯之当其前，皆若有情而至可念也。”
⒊ 改正；洗雪。
引宋李纲《宫词谢表》：“臣敢不澡雪前非，激昂晚节。”
《明史·宁王朱权传》：“宸潣子拱梃上书为父澡雪，亦还爵。”
洗涤、清净。
澡zǎo（动）冲洗（身体）：洗～｜搓～｜冲～。
雪读音：xuě雪xuě(1)（名）空气中降落的白色结晶；是气温降到0℃以下时；空气中水蒸气凝结而成的。(2)（名）颜色或光彩像雪的：～亮。(3)（名）姓。雪xuě（动）洗掉（耻辱、仇恨、冤枉）：～耻｜～恨。