hóng xuě
yìng xuě
hán xuě
dié xuě
bào xuě
wò xuě
niàng xuě
zhào xuě
jiān xuě
shū xuě
kuài xuě
jī xuě
bìn xuě
xiōng xuě
tián xuě
fān xuě
mǐ xuě
hè xuě
wù xuě
yán xuě
qīng xuě
biàn xuě
fēi xuě
chū xuě
míng xuě
lì xuě
huā xuě
jiāng xuě
qín xuě
huáng xuě
yún xuě
tà xuě
niè xuě
gān xuě
zhǔ xuě
huí xuě
jìng xuě
miàn xuě
lú xuě
ruì xuě
shòu xuě
bái xuě
xǐ xuě
cù xuě
lí xuě
yù xuě
méi xuě
qíng xuě
yǐng xuě
ái xuě
huàn xuě
dòng xuě
bīng xuě
biàn xuě
yuán xuě
míng xuě
fèi xuě
xiàn xuě
ōu xuě
yíng xuě
sōng xuě
jiàng xuě
pò xuě
zǎi xuě
pī xuě
zhāo xuě
tāng xuě
cháo xuě
chāo xuě
fēn xuě
hào xuě
jī xuě
jiàng xuě
líng xuě
jì xuě
shuāng xuě
kū xuě
là xuě
shǔ xuě
méi xuě
tūn xuě
xiè xuě
lì xuě
kè xuě
dà xuě
kē xuě
sù xuě
fēng xuě
hóng xuě
yān xuě
shǔ xuě
pēn xuě
huá xuě
yǒng xuě
dié xuě
miàn xuě
hàn xuě
yù xuě
gǔ xuě
dān xuě
hè xuě
zuò xuě
cán xuě
chǐ xuě
chǔ xuě
zǎo xuě
bào xuě
zhān xuě
fēn xuě
⒈ 岭南少雪，狗见之而吠。喻少见多怪。
引唐柳宗元《答韦中立论师道书》：“前六七年，僕来南，二年冬，幸大雪，踰岭被南越中数州，数州之犬，皆苍黄吠噬狂走者累日，至无雪乃已。”
宋杨万里《荔枝歌》：“粤犬吠雪非差事， 粤人语冰夏虫似。”
宋陆游《秋夜读书有感》诗：“南犬固应多吠雪，夏虫那得解知冰。”
吠fèi（动）（狗）叫：～非其主｜～影～声。
雪读音：xuě雪xuě(1)（名）空气中降落的白色结晶；是气温降到0℃以下时；空气中水蒸气凝结而成的。(2)（名）颜色或光彩像雪的：～亮。(3)（名）姓。雪xuě（动）洗掉（耻辱、仇恨、冤枉）：～耻｜～恨。