tóng ér
tóng tǔ
tóng nǚ
tóng zhì
tóng yán
tóng lì
tóng gē
tóng tū
tóng láng
tóng shù
tóng kū
tóng yá
tóng xī
tóng miào
tóng láng
tóng mù
tóng mù
tóng chèn
tóng yú
tóng zhuāng
tóng qù
tóng sì
tóng wán
tóng lì
tóng liàn
tóng zhēn
tóng rú
tóng diān
tóng ruò
tóng pú
tóng nián
tóng mǎ
tóng dié
tóng yǎng
tóng hái
tóng sǒu
tóng shǒu
tóng hūn
tóng jī
tóng yáng
tóng guān
tóng chǐ
tóng juàn
tóng qiè
tóng shān
tóng yáo
tóng niú
tóng róng
tóng méng
tóng zǐ
tóng sūn
tóng xīn
tóng yǔ
tóng xué
tóng guàn
tóng nán
tóng shēn
tóng yáo
tóng gōng
tóng gǔ
tóng cháng
tóng wū
tóng guān
tóng jiǎo
tóng yán
tóng tóng
má kū
cuò kū
fén kū
cài kū
róng kū
tóng kū
gàn kū
jí kū
jí kū
kuǎn kū
piān kū
qiū kū
gǎo kū
lā kū
diāo kū
chūn kū
jī kū
yān kū
wěi kū
sū kū
cuì kū
cuī kū
yí kū
zé kū
yù kū
jiāo kū
huá kū
chá kū
jiāo kū
xuán kū
piān kū
yóu kū
shuāi kū
xiān kū
sā kū
shān kū
sǔn kū
fán kū
shāng kū
gān kū
sōu kū
yán kū
diāo kū
xū kū
yí kū
xuè kū
jí kū
⒈ 光秃枯竭。
引《周礼·天官·司书》“以知山林川泽之数” 汉郑玄注：“山林川泽童枯则不税。”
贾公彦疏：“山林不茂为童，川泽无水为枯。”
北魏郦道元《水经注·江水二》：“山木枯悴，鞠为童枯。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
枯读音：kū枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。