shì fú
shì cǎi
shì niàn
shì yòu
shì cài
shì zuì
shì xiàng
shì chū
shì mèn
shì nán
shì fèn
shì fú
shì lǚ
shì fàng
shì shén
shì cí
shì jià
shì rán
shì jǐng
shì miǎn
shì láo
shì lěi
shì mén
shì yán
shì huò
shì bù
shì jiǎ
shì mǐ
shì bì
shì juàn
shì shǒu
shì bá
shì lǚ
shì zhàng
shì qín
shì xián
shì dì
shì dào
shì jié
shì fǎ
shì xǐ
shì yí
shì qiāo
shì kuì
shì shì
shì zōng
shì dié
shì jí
shì yì
shì hè
shì yóu
shì rú
shì diào
shì fù
shì jiě
shì kě
shì lǎo
shì shì
shì lì
shì liú
shì bīng
shì jiào
shì jiā
shì xué
shì jué
shì mò
shì jí
shì yuàn
shì ān
shì yuān
shì hàn
shì fàn
shì diàn
shì jīn
shì fú
shì jiān
shì lèi
shì dān
shì juē
shì dú
shì kǒu
shì huái
shì diǎn
shì ān
shí cài
chuò cài
chún cài
āo cài
jiào cài
shí cài
pào cài
huáng cài
zhà cài
shèng cài
dōng cài
yě cài
xī cài
bō cài
jīng cài
diǎ cài
huā cài
lián cài
biē cài
ěr cài
shú cài
sōng cài
xìng cài
zhǎ cài
jiàng cài
jiāo cài
xù cài
lán cài
zhú cài
lěng cài
tiāo cài
jué cài
fán cài
guó cài
nián cài
zá cài
qí cài
dū cài
gòng cài
yáo cài
zhái cài
yáng cài
tè cài
xiē cài
gū cài
bō cài
diǎn cài
sù cài
fān cài
zǐ cài
bù cài
jiǔ cài
mǎi cài
hán cài
jǐn cài
míng cài
hàn cài
hān cài
rú cài
biē cài
gān cài
xiàn cài
qí cài
fàn cài
guǒ cài
jiào cài
shēng cài
shàng cài
yú cài
yán cài
cháo cài
jìng cài
jiǔ cài
liáng cài
zhǒng cài
kàn cài
xì cài
wèng cài
yóu cài
xíng cài
xiàn cài
gài cài
hāo cài
chuān cài
xìng cài
qín cài
jiā cài
qiū cài
yuè cài
huá cài
jiān cài
hǎi cài
yān cài
kǔ cài
pén cài
dàn cài
jí cài
cù cài
suān cài
qīng cài
hé cài
jǐn cài
xiā cài
qián cài
jiě cài
jiù cài
xié cài
bái cài
fà cài
pú cài
liáng cài
yē cài
lǔ cài
shuǐ cài
chǎo cài
qiào cài
gài cài
sū cài
jì cài
shān cài
shuì cài
xiǎo cài
xiāng cài
huì cài
quán cài
shì cài
xiā cài
hūn cài
fēng cài
xián cài
wǔ cài
xiān cài
qiā cài
shū cài
tián cài
zǎo cài
míng cài
lǔ cài
dà cài
jì cài
pán cài
⒈ 亦作“释采”。
⒉ 古代入学时祭祀先圣先师的一种典礼。
引《礼记·月令》：“﹝仲春之月﹞上丁，命乐正习舞，释菜。”
郑玄注：“将舞，必释菜於先师以礼之。”
《新唐书·儒学传上·孔颖达》：“帝幸太学，观释菜；命颖达讲经。”
明归有光《顾夫人八十寿序》：“公予告家居，率乡人子弟释菜於学宫。”
⒊ 君临臣丧时入门前向门神致礼的仪式。一说，进门前脱去华美的外衣。见胡培翚《仪礼正义》引万斯大说。
引《仪礼·士丧礼》：“君释采，入门。”
郑玄注：“释采者，祝为君礼门神也。必礼门神者，明君无故不来也。”
《礼记·丧服大记》：“君至，主人迎，先入门右，巫止于门外，君释菜。”
郑玄注：“释菜，礼门神也。”
古代初入学时，用芹藻之类的植物礼敬先师，称为「释菜」。
1. 解说，说明：解释。注释。释文。释义。
2. 消除，消散：释疑。释怨。涣然冰释（像冰融化了一样，嫌隙和疑虑都完全消除）。
3. 放开，放下：释放。保释。手不释卷。
4. 佛教创始人释迦牟尼的简称，后泛指佛教：释氏。释教。释子（和尚）。释藏（）（佛教经典的总汇，分经、律、论三藏，包括汉译佛经和中国的一些佛教著述）。释典。
菜读音：cài菜cài(1)（名）能作副食品的植物；蔬菜：种～｜野～。(2)（名）专指油菜：～子｜～子油。(3)（名）经过烹调的蔬菜、蛋品、肉类等副食品：荤～｜川～。