méi zhuāng
méi guā
méi rén
méi zhī
méi zhàng
méi yán
méi tóu
méi lǔ
méi yùn
méi hūn
méi lín
méi shǔ
méi zhōu
méi xià
méi dú
méi rùn
méi sǒu
méi chuī
méi yuè
méi jiá
méi píng
méi pǔ
méi yīng
méi pài
méi zǐ
méi shí
méi huái
méi guān
méi yù
méi huā
méi zhū
méi è
méi liáng
méi qì
méi cí
méi piàn
méi fú
méi gū
méi xū
méi zhàng
méi yǔ
méi jiān
méi xǐ
méi shān
méi là
méi dòu
méi fēng
méi jiàng
méi gān
méi gé
méi jiāng
méi hè
méi yuán
méi lóng
méi zhēn
méi qī
méi è
méi tiān
méi zhī
méi xīn
méi luò
méi cén
méi gǔ
méi yú
méi zū
méi xuān
méi é
méi xìn
méi hòu
méi xuě
méi bó
méi wèi
méi lǐng
méi xiāng
méi sū
méi shāo
méi fěn
méi hú
méi shì
méi wán
méi wù
méi yǎn
méi ruǐ
méi qián
méi zān
méi lù
méi yì
méi liǎn
méi sān
méi lù
méi hún
méi xī
méi huá
méi méi
méi duǒ
méi lǐng
méi fēi
méi hóng
méi shǒu
méi liǔ
méi shēng
méi yán
méi biāo
méi zhēng
méi gōng
méi yǐng
méi biāo
méi gě
méi xiān
méi xī
méi lǐ
méi tíng
méi tóng
méi tāng
méi xiōng
méi guó
méi mù
méi sāi
⒈ 宋梅尧臣的别称。 宋张世南《游宦纪闻》卷九：“梅三、马五、蔡大，皇祐壬辰中春，寒食前一日，会饮於普照院。
引仲涂和墨， 圣俞按纸， 君謨挥翰。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
三读音：sān三sān(1)（量）数目；二加一后所得。(2)（量）表示多数或多次：～番五次。