hú shào
hú lūn
hú dié
hú jiǎo
hú qí
hú wéi
hú chá
hú yuè
hú sāi
hú zhěng
hú dào
hú jié
hú cáo
hú qin
hú chě
hú suàn
hú yuè
hú lú
hú nào
hú chuáng
hú chái
hú shuō
hú guì
hú chá
hú wú
hú dǐ
hú lōu
hú pàn
hú měng
hú jiáo
hú yè
hú lù
hú tī
hú chán
hú zhōu
hú sūn
hú jī
hú chú
hú cháo
hú tū
hú chén
hú píng
hú shì
hú jiū
hú fēng
hú xǐ
hú ná
hú jiā
hú lóng
hú xíng
hú gōng
hú shéng
hú fěn
hú lu
hú chuǎng
hú tòng
hú gǒu
hú yàn
hú zhā
hú shū
hú nòng
hú qiāo
hú lún
hú guā
hú mǔ
hú bì
hú bǐng
hú zī
hú yáng
hú chǎn
hú qín
hú suī
hú mào
hú lè
hú chá
hú zi
hú lù
hú chuáng
hú rán
hú bù
hú suī
hú dì
hú dà
hú zōu
hú jiā
hú rán
hú xīng
hú qì
hú gǔ
hú huà
hú hǒng
hú chōu
hú zuò
hú bō
hú jiǎo
hú má
hú cháng
hú hú
hú fēn
hú líng
hú chòu
hú yuàn
hú yōng
hú qù
hú sēng
hú qìn
hú fēng
hú tóng
hú tóu
hú shū
hú jī
hú xì
hú dié
hú lù
hú gǒu
hú chuài
hú cáo
hú zhī
hú dòng
hú qiāng
hú tiān
hú luàn
hú guǐ
hú yǎn
hú kǎn
hú fēi
hú hùn
hú shān
hú lái
hú diào
hú lǎo
hú fú
hú shí
hú yǐ
hú dá
hú niǎn
hú dí
hú lù
hú táo
hú yí
hú dǎo
hú cāi
hú rán
hú lán
hú yùn
hú fú
hú tán
hú nǎi
hú yí
hú lú
hú dài
hú lài
hú zuò
hú bái
hú qín
hú mò
hú rén
hú lǔ
hú lǔ
hú kǎo
hú nú
hú chuī
hú chàn
hú làng
hú cái
hú lián
hú yán
hú chěng
hú zhōu
hú lù
hú yún
hú mǎ
hú tòng
hú yǔ
hú mò
hú lái
hú qìn
hú shǔ
hú bài
hú ér
hú shòu
hú kè
hú lí
hú lí
hú níng
hú yán
hú dòu
hú gǎo
hú xū
hú hé
hú bù
hú qìn
hú sān
hú chě
hú jiǎ
hú jiāo
hú tu
hú shā
hú yàn
hú huā
hú xiān
hú piào
hú yuán
hú liū
hú běn
⒈ 胡闹；胡来。
引《儒林外史》第九回：“杨先生虽是生意出身，一切账目，却不肯用心料理，除了出外闲游，在店里时，也只是垂帘看书，凭着这伙计胡三，所以一店里人都称呼他是个‘老阿獃’。”
胡乱瞎闹。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
三读音：sān三sān(1)（量）数目；二加一后所得。(2)（量）表示多数或多次：～番五次。