chéng jǔ
chéng shì
chéng jǐng
chéng chuàng
chéng gé
chéng jù
chéng nán
chéng fá
chéng biǎn
chéng è
chéng bàn
chéng jiè
chéng zhì
chéng zé
chéng yì
chéng yì
chéng chǔ
chéng gǎi
chéng bì
chéng yù
chéng fèn
chéng zhì
chéng jiè
chéng jiū
chéng jǐng
chéng gēng
chéng yì
chéng yīng
chéng quàn
péng ài
jí ài
zì yì
qīng ài
xiǎn ài
wèi ài
dié ài
chú ài
jùn ài
qiú ài
xù ài
bǎo ài
héng ài
kǔ ài
qí ài
xiù ài
kuí ài
xiǎn ài
lǎo ài
chǎn ài
sù ài
shū ài
chǎn ài
huǒ ài
yè ài
xiàng ài
zhī ài
shào ài
xiāo ài
chéng yì
yún ài
zhǎn ài
shī ài
yín ài
hāo ài
cǎi ài
yě ài
chuāng yì
qí ài
pèi ài
zhēn ài
chā ài
hǎo ài
nián ài
yòu ài
sháo ài
sù ài
jiāo ài
lán ài
zhì ài
pú ài
bái ài
zhǎng ài
huǐ ài
⒈ 亦作“惩乂”。亦作“惩刈”。
⒉ 惩治。
引《东观汉记·明帝纪》：“陛下至明，惩艾酷吏，视人如赤子。”
《新唐书·裴矩传》：“太宗即位，疾贪吏，欲痛惩乂之。”
清曾国藩《广东嘉应州知州刘君事状》：“是时两广总督百公龄，治尚威猛，惩刈奸宄。”
⒊ 戒惧。
引《史记·乐书》：“成王作颂，推己惩艾，悲彼家难，可不谓战战恐惧，善守善终哉？”
张守节正义：“言成王作颂，悲文王战战恐惧，推己戒励为治，是善守善终也。”
《新唐书·柳宗元传》：“然众畏其才高，惩刈復进，故无用力者。”
宋苏辙《言责降官不当带观察团练状》：“且使罪人知有惩艾，谨録奏闻，亦非小补也。”
⒋ 谓吸取过去教训，以前失为戒。
引《汉书·淮阳宪王刘钦传》：“久之，惩艾霍氏欲害皇太子，乃更选后宫无子而谨慎者，乃立长陵王倢伃为后，令母养太子。”
《后汉书·窦融传》：“其后匈奴惩乂，稀復侵寇。”
《新唐书·苏世长等传赞》：“始唐有天下，惩刈隋敝，敷内讜言。”
《金史·移剌履传》：“愿陛下惩艾前事，开諫諍之门，天下幸甚。”
清陈天华《中国革命史论》第一章：“法之当变，矿之当开，詎可以熙寧、明季惩艾乎？”
惩chéng(1)（动）处罚：～办｜～处（chǔ）｜～治。(2)（动）〈书〉警戒。
艾读音：ài,yì[ yì ]1. 治理。[自怨自艾]本义是悔恨自己的错误，自己改正。现仅指悔恨。