hú àn
hú huì
hú xīn
hú xiè
hú chún
hú zhǎo
hú qiàn
hú pō
hú lǜ
hú jiāo
hú dī
hú nán
hú dàng
hú xiāng
hú mù
hú xué
hú tān
hú tíng
hú xiāo
hú yān
hú sī
hú guǎng
hú pàn
hú yīn
hú yǒng
hú tián
hú fān
hú shān
hú bà
hú sè
hú zhòu
hú jù
hú chún
hú běi
hú bīn
hú hǎi
hú bǐ
hú chí
hú pái
hú zé
hú shí
gū tíng
qí tíng
duǎn tíng
yuán tíng
xī tíng
luó tíng
xiāng tíng
zhāng tíng
yún tíng
luó tíng
biān tíng
kè tíng
yóu tíng
lǘ tíng
lǚ tíng
shì tíng
gǎng tíng
yún tíng
shí tíng
liáng tíng
lí tíng
chá tíng
wú tíng
jì tíng
róng tíng
bēi tíng
chí tíng
gōng tíng
sòng tíng
qiū tíng
chì tíng
jǐn tíng
shān tíng
xiè tíng
yàn tíng
yù tíng
liè tíng
kǎo tíng
huà tíng
xiāng tíng
hóng tíng
yě tíng
lán tíng
mù tíng
shū tíng
tiáo tíng
zǐ tíng
hú tíng
jǐng tíng
lú tíng
bà tíng
mèng tíng
shuǐ tíng
màn tíng
lú tíng
jiǎng tíng
kē tíng
fēng tíng
liáng tíng
guān tíng
zhǎng tíng
rú tíng
chēng tíng
jiē tíng
xīn tíng
jiǎo tíng
tái tíng
jīn tíng
zhì tíng
fén tíng
bào tíng
méi tíng
hún tíng
sān tíng
zhú tíng
hú tíng
gǎng tíng
⒈ 建于湖边的亭。
引《晋书·吴隐之传》：“其妻刘氏齎沉香一片， 隐之见之，遂投於湖亭之水。”
唐温庭筠《春日雨》诗：“细雨濛濛入絳纱，湖亭寒食孟珠家。”
元张昱《醉题》诗：“二月鶯声最好听，风光终日在湖亭。”
湖hú(1)（名）被陆地围着的大片积水。(2)（名）指湖州：～笔｜～绉。(3)（名）指湖南、湖北：～广。
亭读音：tíng亭tíng(1)（名）本义：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙(2)形状像亭子的小房子：书～｜岗～。(3)适中；均匀：～午。