gōng hòu
gōng shùn
gōng tīng
gōng wéi
gōng mǐn
gōng yuàn
gōng qín
gōng shì
gōng shùn
gōng jiǎn
gōng xǐ
gōng yíng
gōng sù
gōng hè
gōng ràng
gōng jiāng
gōng chì
gōng xiè
gōng dài
gōng qǐng
gōng sù
gōng wéi
gōng qián
gōng bǐ
gōng yuē
gōng jǐ
gōng mì
gōng mìng
gōng shèn
gōng wèi
gōng kǎi
gōng jìng
gōng qiān
gōng xiǎn
gōng kè
gōng guǎn
gōng tǒng
gōng gōng
gōng chéng
gōng yǎng
gōng jǐn
gōng hé
gōng dèng
gōng zhuāng
gōng nú
gōng rén
gōng mò
gōng jié
gōng zhèng
gōng fú
gōng xùn
gōng sòng
gōng zhí
gōng dé
gōng xiào
lián shèn
chōng shèn
fāng shèn
wèi shèn
jiǎn shèn
wēn shèn
jǐng shèn
yán shèn
dūn shèn
zhōng shèn
xiū shèn
jìng shèn
bù shèn
kǒng shèn
jiāng shèn
xī shèn
jìng shèn
nè shèn
jiè shèn
zhōu shèn
qiān shèn
jīng shèn
shù shèn
shǒu shèn
gōng shèn
shěn shèn
kè shèn
dǐ shèn
kǎo shèn
liù shèn
xìn shèn
jì shèn
dǔ shèn
tuǒ shèn
jié shèn
qín shèn
sī shèn
dǐ shèn
bì shèn
quān shèn
duān shèn
sù shèn
qīn shèn
cái shèn
míng shèn
fáng shèn
jiè shèn
xǐ shèn
zhòng shèn
jiè shèn
xiáng shèn
dūn shèn
jǐn shèn
bì shèn
qīng shèn
⒈ 谦恭谨慎。
引《三国志·魏志·赵王干传》：“初封诸侯，训以恭慎之至言，辅以天下之端士。”
《新唐书·隐逸传·李元恺》：“性恭慎，未尝敢语人。”
《明史·徐达传》：“宴见欢饮，有布衣兄弟称，而达愈恭慎。”
苏曼殊《碎簪记》：“吾友庄湜恭慎篤学。”