gòng shēng
gòng chuán
gòng shū
gòng zhù
gòng yì
gòng pǐn
gòng bèi
gòng fěi
gòng fù
gòng sōu
gòng tǔ
gòng shuì
gòng bīn
gòng dān
gòng guān
gòng qíng
gòng chá
gòng yàn
gòng lù
gòng zhòu
gòng jì
gòng zhǔ
gòng yù
gòng jīn
gòng dào
gòng kǔ
gòng xián
gòng shī
gòng jiān
gòng xǐ
gòng yuán
gòng xīn
gòng chá
gòng kuǎn
gòng yán
gòng chēn
gòng cì
gòng wù
gòng shì
gòng zhí
gòng shū
gòng bó
gòng yì
gòng fèng
gòng chéng
gòng nóng
gòng jiān
gòng jiān
gòng fú
gòng fǎ
gòng shì
gòng huì
gòng ruì
gòng bù
gòng duàn
gòng wéi
gòng shǐ
gòng rén
gòng gāo
gòng jìn
gòng yuàn
gòng jiān
gòng shí
gòng yú
gòng xiàn
gòng shì
gòng wén
gòng fèn
gòng xíng
gòng yí
gòng chè
gòng bù
gòng shēng
gòng zhōng
gòng jì
gòng míng
gòng yú
gòng fěi
gòng mèi
gòng zhēn
gòng lǐ
gòng gōng
gòng zhì
gòng mò
gòng xuǎn
gòng jiàn
gòng nà
gòng shì
gòng biǎo
gòng jí
gòng jǔ
yè yú
qì yú
píng yú
guò yú
bì yú
fèng yú
jiān yú
xià yú
xiá yú
kuān yú
xíng yú
guān yú
xiàn yú
chén yú
yí yú
bīn yú
zhù yú
jié yú
xián yú
shī yú
kè yú
jùn yú
wáng yú
fù yú
jié yú
chūn yú
zuò yú
guī yú
bǐ yú
lù yú
cí yú
jìn yú
cán yú
gōng yú
yī yú
gòng yú
fū yú
qín yú
líng yú
huāng yú
yǒu yú
fū yú
fù yú
mèng yú
rùn yú
bū yú
yíng yú
yàn yú
bàng yú
sān yú
jiē yú
duō yú
rǒng yú
yíng yú
gōng yú
fù yu
jī yú
yíng yú
wú yú
rì yú
shuì yú
gū yú
biān yú
shāng yú
qí yú
hào yú
bó yú
jié yú
jiē yú
fú yú
jūn yú
gāi yú
shèng yú
jìng yú
xù yú
qióng yú
bié yú
jié yú
ěr yú
fǔ yú
qìng yú
jiǎ yú
fēng yú
⒈ 宋时对待补太学生的嘲谑语。
引宋张世南《游宦纪闻》卷二：“淳熙丁酉，议者以混补太学，人数猥冗，遂立待补太学生之法。以终场人数定其额，百人取三，继又倍之。预选者，是亦薄收场屋之效。时多嘲謔之语。独司业计公衡，名之曰‘贡餘’，尤觉雋永。”
⒉ 御膳赐及民间者谓贡馀。
引元杨允孚《滦京杂咏》之九十：“御饌官厨不较餘， 金门掌膳意勤如，更分光禄瓶中酒，烂醉归时月上初”
原注：“凡御膳及民间者谓之贡餘。”
⒊ 纸名。
引明谢肇淛《五杂俎·物部四》：“澄心堂纸之外， 蜀有玉版，有贡餘，有经屑，有表光。”
贡gòng(1)（名）贡品；古代臣民或属国献给帝王的物品：～品。(2)（动）封建时代称选拔（人才）；推荐给朝廷：～生。(3)姓。
余读音：yú余yú(1)（代）我。(2)（Yú）姓。余yú(1)（名）剩下：～存｜～党｜～毒｜～额｜～款｜～力｜～粮｜～剩｜～缺｜～外｜～威｜～蓄｜～残｜～多｜～富｜节～｜盈～｜心～力拙｜不遗～力｜残渣～孽｜虎口～生｜死有～辜｜心有～悸｜绰绰有～｜游刃有～。(2)（名）大数或度量单位等后面的零头：～数｜五百～斤｜一丈～。(3)（名）指某种事情、情况以外或以后的时间：～闲｜业～｜茶～饭后｜兴奋之～｜高歌～曲。