hán nà
hán wèi
hán shāng
hán bǔ
hán sù
hán hóng
hán bāo
hán tài
hán suān
hán shā
hán lì
hán jiāng
hán zì
hán hū
hán yù
hán huá
hán xiào
hán bò
hán hé
hán dòng
hán shēng
hán yùn
hán róng
hán yòu
hán zuǐ
hán qī
hán yì
hán chēn
hán è
hán tǔ
hán yuān
hán chóu
hán xiào
hán chuàng
hán gē
hán yù
hán bèi
hán shǔn
hán léi
hán táo
hán hùn
hán tì
hán yùn
hán zhū
hán yǐng
hán liǎn
hán xuè
hán yì
hán hóng
hán gài
hán nù
hán xiù
hán dài
hán móu
hán suì
hán fàn
hán chūn
hán tāi
hán chǔ
hán lèi
hán xiāng
hán rěn
hán huā
hán yùn
hán shì
hán xīn
hán chēng
hán shōu
hán xù
hán pín
hán shuǐ
hán cuì
hán yí
hán zhēn
hán fù
hán xūn
hán xiāo
hán bǐ
hán rǔ
hán lù
hán niǎo
hán hán
hán hóng
hán gòu
hán tí
hán yīng
hán cǔn
hán hóng
hán hún
hán qì
hán shí
hán jīng
hán fēng
hán hú
hán xūn
hán jū
hán pā
hán zhēn
hán yùn
hán dào
hán zhāng
hán chù
hán wū
hán yuán
hán cáng
hán róng
hán lì
hán háo
hán yí
hán yǎng
hán xiū
hán liǎn
hán zī
hán gòu
hán dé
hán sī
hán yuàn
hán tīng
hán yǒng
hán pín
hán yān
hán dì
hán hèn
hán guāng
hán wén
hán xù
hán huái
hán yān
hán líng
hán yuān
hán cí
hán chǐ
hán lèi
hán liàng
hán gāo
hán tàn
hán āi
hán shuāng
hán jiáo
hán jiāo
hán cái
hán qíng
hán jǐng
hán gěng
hán liàn
hán yù
hán fèn
hán kuà
hán kòu
hán lì
hán hu
hán dú
hán bēi
hán zhāng
hán xū
hán yǒu
⒈ 口衔而咀嚼。指吃。
引《宋书·顾觊之传》：“命之所延，人肉其骨，而含嚼膏粱，时或婴患。”
《三辅黄图·琳池》：“食之令人口气常香，益脉治病，宫人贵之，游燕出入，必皆含嚼。”
五代王仁裕《开元天宝遗事·嚼麝之谈》：“寧王骄贵，极於奢侈，每与宾客议论，先含嚼沉麝，方啟口发谈，香气喷於席上。”
⒉ 吹觱篥时的动作。比喻吹奏。
引唐李贺《申胡子觱篥歌》：“颜热感君酒，含嚼芦中声。”
唐白居易《小童薛阳陶吹觱篥歌》：“指点之下师授声，含嚼之间天与气。”
含hán(1)（动）东西放在嘴里；不咽下也不吐出：～一口水｜～着青果。(2)（动）藏在里面；包含：～着眼泪｜这种梨～的水分很多。(3)（动）带有某种意思、情感等；不完全表露出来：～怒｜～羞｜～笑。
嚼读音：jiáo,jué,jiào[ jiáo ]1. 用牙齿咬碎：细嚼慢咽。味同嚼蜡。