sǒng yuè
sǒng wén
sǒng tīng
sǒng mù
sǒng jú
sǒng bá
sǒng jú
sǒng sǒng
sǒng mù
sǒng hé
sǒng zhì
sǒng bì
sǒng huò
sǒng fú
sǒng yì
sǒng jiān
sǒng zhuó
sǒng wèi
sǒng lì
sǒng guān
sǒng shàn
sǒng chéng
sǒng sè
sǒng yǒng
sǒng qǐ
sǒng yú
sǒng gàn
sǒng wèi
sǒng hè
sǒng quàn
sǒng jī
sǒng qiào
sǒng rán
sǒng qiē
sǒng cuì
sǒng ěr
sǒng shēn
sǒng yǒng
jī cuì
yōu cuì
fěi cuì
cāng cuì
cāng cuì
hán cuì
shēng cuì
xiāng cuì
yān cuì
dié cuì
wǎn cuì
bái cuì
chóu cuì
nóng cuì
qīng cuì
liǔ cuì
yī cuì
nuǎn cuì
shí cuì
hán cuì
ní cuì
cǎi cuì
lǜ cuì
dī cuì
shān cuì
kǒng cuì
héng cuì
cōng cuì
é cuì
tà cuì
gū cuì
dié cuì
kōng cuì
yǐ cuì
yàn cuì
xiān cuì
jīng cuì
jìng cuì
huán cuì
hēi cuì
wěi cuì
jiāo cuì
diàn cuì
yù cuì
sǒng cuì
hóng cuì
lán cuì
diǎn cuì
xīn cuì
jīn cuì
liǎn cuì
qīng cuì
bǎi cuì
huā cuì
lěng cuì
duǒ cuì
qíng cuì
⒈ 形容山峦、树木等高耸苍翠。
引北魏袁翻《思归赋》：“北眺羊肠詰屈，南望龙门嵯峨；叠千重以耸翠，横万里而扬波。”
唐高扬庭《瑞麦赋》：“芒纤纤而擢陇，叶青青而耸翠。”
宋楼钥《题范宽＜秋山小景＞》诗：“欲识无穷意，耸翠更天外。”
清俞正燮《癸巳类稿·黟县山水记》：“山阴曰復巖，耸翠激流。”
郭小川《厦门风姿》诗：“我深入层峦耸翠的山区。”