kǒng zhí
kǒng jué
kǒng yàn
kǒng mén
kǒng yè
kǒng róng
kǒng zhèng
kǒng láo
kǒng xiōng
kǒng yīn
kǒng xì
kǒng shí
kǒng shì
kǒng shèng
kǒng xíng
kǒng dào
kǒng jìng
kǒng shuò
kǒng xiū
kǒng jiǎ
kǒng cuì
kǒng zuǒ
kǒng dǐng
kǒng zāng
kǒng yóu
kǒng yàn
kǒng fù
kǒng jiā
kǒng chì
kǒng dé
kǒng lǎo
kǒng zhào
kǒng zhōu
kǒng xuān
kǒng jiāo
kǒng jiù
kǒng yuē
kǒng kǒu
kǒng xí
kǒng yán
kǒng huái
kǒng fāng
kǒng jiē
kǒng guī
kǒng xié
kǒng lín
kǒng jī
kǒng cuì
kǒng hào
kǒng shū
kǒng rèn
kǒng jiē
kǒng qiào
kǒng dòng
kǒng xiū
kǒng mèng
kǒng lì
kǒng táng
kǒng luán
kǒng mào
kǒng gōng
kǒng yǎn
kǒng qún
kǒng zhāng
kǒng dān
kǒng xué
kǒng gài
kǒng jiào
kǒng mò
kǒng míng
kǒng jí
kǒng yáng
kǒng què
kǒng duō
kǒng wēi
kǒng jí
kǒng niǎo
kǒng jí
kǒng zēng
kǒng jiān
kǒng bì
kǒng zūn
kǒng zǐ
kǒng zhāo
kǒng miào
kǒng rén
kǒng fǔ
kǒng yáo
kǒng hú
kǒng wǔ
kǒng fù
kǒng mù
kǒng wǔ
kǒng xià
kǒng zhāng
kǒng wéi
kǒng miào
kǒng qiáo
qīng cuì
hóng cuì
liǔ cuì
qīng cuì
cōng cuì
yàn cuì
xīn cuì
sǒng cuì
hēi cuì
dié cuì
bǎi cuì
fěi cuì
shí cuì
dī cuì
nuǎn cuì
yī cuì
cǎi cuì
shān cuì
ní cuì
shēng cuì
huán cuì
liǎn cuì
xiān cuì
lán cuì
hán cuì
bái cuì
kōng cuì
yù cuì
diǎn cuì
cāng cuì
qíng cuì
yān cuì
duǒ cuì
héng cuì
wěi cuì
lěng cuì
jīng cuì
gū cuì
lǜ cuì
yǐ cuì
é cuì
jìng cuì
tà cuì
kǒng cuì
wǎn cuì
chóu cuì
jī cuì
cāng cuì
jīn cuì
nóng cuì
diàn cuì
xiāng cuì
yōu cuì
huā cuì
hán cuì
jiāo cuì
dié cuì
⒈ 孔雀和翠鸟。亦单指孔雀。
引汉王粲《迷迭赋》：“色光润而采发兮，似孔翠之扬精。”
《文选·左思＜蜀都赋＞》：“孔翠羣翔，犀象竞驰。”
李善注：“孔，孔雀也；翠，翠鸟也。”
唐李德裕《怀鸮赋》：“标静素於鸿鵠，赋妍华於孔翠。”
清朱彝尊《迈坡塘·寄龚蘅圃》词：“西堂冷，孔翠应凋锦羽。”
⒉ 孔雀、翠鸟的羽毛。
引《新唐书·西域传下·拂菻》：“土多金、银、夜光璧、明月珠、大贝、车渠、码碯、木艰、孔翠、虎魄。”
《资治通鉴·齐和帝中兴元年》：“以金银为鎧胄，具装饰以孔翠。”
⒊ 喻精华。
引《隋书·经籍志四》：“晋代挚虞，苦览者之劳倦，於是採擿孔翠，芟除繁芜，自诗赋下，各为条贯，合而编之，谓为《流别》。”
孔雀和翠鸟。
孔kǒng(1)（名）洞；窟窿；眼儿：鼻～｜毛～｜这座石桥有七个～。(2)〈方〉量词；用于窑洞：一～土窑。(3)（Kǒnɡ）姓。
翠读音：cuì翠cuì（形）青绿色：青松～柏。