huī mǐ
huī āi
huī bái
huī jiǔ
huī gòu
huī dīng
huī tāng
huī tàn
huī kēng
huī rán
huī chén
huī tuí
huī lù
huī àn
huī biāo
huī shēn
huī tǔ
huī sǐ
huī dòng
huī píng
huī sè
huī gé
huī tái
huī dié
huī tuí
huī mù
huī rǎng
huī lù
huī yǎ
huī lú
huī miè
huī hè
huī huà
huī cǎn
huī zhì
huī guǎn
huī huò
huī chí
huī juē
huī lǜ
huī xiè
huī gāo
huī xīn
huī guàn
huī lǎo
huī jì
huī rén
huī qū
huī chú
huī shā
huī chuī
huī mí
huī zhā
huī shì
huī qì
huī fěn
huī gǔ
huī hēi
huī cǎn
huī fén
huī chèn
huī jiāng
huī jié
huī pào
huī mǐn
huī xiǔ
huī suì
huī bǐ
huī mí
huī jiāng
huī bài
huī niàn
huī chén
huī huǒ
huī gū
huī bù
huī qiáng
huī zhì
huī fèn
huī guàn
huī yǔn
huī péng
huī zhì
huī mò
huī zhī
huī chèn
huī xiāo
huī làn
huī yáo
huī yǔn
huī shǔ
huī dié
huī jìn
huī fèn
huī lěng
huī méi
huī gǎo
huī mò
bīng píng
zhuāng píng
shā píng
liáng píng
wǎ píng
cí píng
tī píng
zhī píng
jīng píng
diàn píng
cí píng
huā píng
xián píng
jīn píng
shuǐ píng
qiè píng
yù píng
hún píng
fù píng
bǎo píng
chù píng
shā píng
jìng píng
lóng píng
xiě píng
dǎn píng
lín píng
jiǔ píng
hú píng
zǎo píng
dǎn píng
shān píng
nuǎn píng
huà píng
yīng píng
xiè píng
diàn píng
yín píng
gāng píng
huī píng
dòu píng
shāo píng
nǎi píng
dī píng
tāng píng
yào píng
hú píng
⒈ 古代战具。一种装有石灰的瓶，用以临阵击敌，使敌不能张目。
引《水浒传》第十七回：“看那关时，都摆着强弩硬弓、灰瓶砲石。”
灰huī(1)（名）物质经过燃烧后剩下的粉末状东西（基本义）：炉～｜草～｜骨～｜烟～｜油～。(2)（名）尘土；某些粉末状的东西：～尘｜～土｜炮～。(3)（名）特指石灰。(4)（名）像木柴灰的颜色；介于黑色和白色之间：～色｜青～。(5)（形）消沉；失望：心～意懒｜心如死～｜～心丧气。
瓶读音：píng瓶píng（名）（～子、～儿）容器；口较小、颈细肚大；多用玻璃或瓷制成：～胆｜～塞｜～子｜冰～｜瓷～。