hú sāi
hú chú
hú bǐng
hú chuī
hú gǎo
hú zī
hú jiǎo
hú dá
hú jiáo
hú yún
hú wéi
hú sūn
hú sēng
hú jī
hú kǎo
hú měng
hú yáng
hú lù
hú chán
hú yuè
hú huà
hú qiāng
hú lōu
hú kǎn
hú lǔ
hú qì
hú zi
hú zōu
hú dòu
hú bái
hú zhěng
hú jiā
hú yōng
hú dòng
hú chěng
hú suàn
hú tiān
hú chá
hú qù
hú lái
hú xì
hú shǔ
hú hú
hú chuáng
hú cháo
hú zhōu
hú lù
hú chàn
hú shì
hú bì
hú dà
hú qí
hú sān
hú yǎn
hú lú
hú lí
hú xíng
hú gǔ
hú hé
hú shéng
hú yán
hú piào
hú zuò
hú ná
hú bài
hú liū
hú dào
hú yuán
hú jiāo
hú tán
hú chén
hú lí
hú ér
hú huā
hú cái
hú guì
hú shū
hú chuài
hú mò
hú chě
hú lú
hú niǎn
hú yán
hú dì
hú yuè
hú xǐ
hú yùn
hú qín
hú lài
hú lù
hú gǒu
hú fú
hú jiǎ
hú lán
hú xū
hú lu
hú rán
hú hùn
hú líng
hú shòu
hú mǔ
hú bō
hú chòu
hú shā
hú mǎ
hú lè
hú qiāo
hú nòng
hú zuò
hú kè
hú cáo
hú yàn
hú xīng
hú nǎi
hú dié
hú zhōu
hú píng
hú cáo
hú zhā
hú gōng
hú jī
hú chá
hú lián
hú chě
hú lù
hú dǐ
hú tī
hú jiā
hú jié
hú má
hú níng
hú nào
hú lái
hú shào
hú chuáng
hú yè
hú rén
hú guǐ
hú tòng
hú lún
hú qìn
hú xiān
hú yàn
hú qín
hú rán
hú lǎo
hú mò
hú rán
hú chuǎng
hú cháng
hú lù
hú shū
hú bù
hú lóng
hú jiǎo
hú táo
hú yǔ
hú dài
hú fēng
hú cāi
hú qin
hú suī
hú dǎo
hú tòng
hú nú
hú qìn
hú tu
hú yí
hú suī
hú qìn
hú yǐ
hú chái
hú fú
hú guā
hú tū
hú pàn
hú làng
hú lūn
hú fēn
hú tóng
hú dié
hú shuō
hú fěn
hú yí
hú běn
hú shí
hú zhī
hú mào
hú tóu
hú wú
hú chá
hú lǔ
hú jiū
hú chōu
hú yuàn
hú hǒng
hú fēng
hú shān
hú dí
hú luàn
hú chǎn
hú gǒu
hú fēi
hú bù
hú diào
tāng píng
zhī píng
xiè píng
yīng píng
hún píng
huà píng
yín píng
yù píng
zǎo píng
dǎn píng
dǎn píng
shā píng
hú píng
jīng píng
gāng píng
qiè píng
chù píng
shāo píng
dòu píng
shān píng
lín píng
xiě píng
bīng píng
hú píng
bǎo píng
jìng píng
shuǐ píng
shā píng
xián píng
jīn píng
wǎ píng
lóng píng
nuǎn píng
tī píng
diàn píng
liáng píng
huā píng
fù píng
diàn píng
zhuāng píng
jiǔ píng
huī píng
cí píng
yào píng
dī píng
cí píng
nǎi píng
⒈ 胡地产制的瓶。
引唐王昌龄《从军行》之六：“胡瓶落膊紫薄汗， 碎叶城西秋月团。”
唐卢纶《送张郎中还蜀歌》：“垂杨不动雨纷纷，锦帐胡瓶争送君。须臾醉起簫笳发，空见红旌入白云。”
《新唐书·李大亮传》：“太宗报书曰：‘有臣如此，朕何忧！古人以一言之重订千金，今赐胡瓶一，虽亡千鎰，乃朕所自御。’”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
瓶读音：píng瓶píng（名）（～子、～儿）容器；口较小、颈细肚大；多用玻璃或瓷制成：～胆｜～塞｜～子｜冰～｜瓷～。