xiàn shì
xiàn gǔ
xiàn fǎ
xiàn hóu
xuán qìng
xiàn jiě
xiàn bǎi
xiàn yóu
xiàn zhì
xiàn guān
xiàn jiǔ
xiàn jiā
xiàn pèi
xiàn bó
xiàn qí
xiàn sì
xiàn bǐ
xiàn chún
xiàn lìng
xiàn gòu
xiàn zhǎng
xiàn chéng
xiàn fú
xiàn chuán
xiàn qìng
xiàn jī
xiàn shuǐ
xiàn zhì
xiàn mìng
xiàn yǐn
xiàn yì
xiàn hú
xiàn fēng
xiàn báo
xiàn péng
xiàn rén
xiàn wèi
xiàn zūn
xiàn bàn
xiàn jīng
xiàn jīng
xiàn duàn
xiàn shī
xiàn jī
xiàn kǎo
xuán fǎ
xuán chē
xiàn fèn
xiàn lí
xiàn nèi
xiàn xiàn
xiàn lì
xiàn chéng
xiàn dào
xiàn pǔ
xiàn méi
xiàn liáng
jìng wèi
zuì wèi
jūn wèi
shào wèi
tài wèi
chì wèi
chéng wèi
lěi wèi
zhǔn wèi
tíng wèi
qí wèi
xiàn wèi
bù wèi
dà wèi
gǎn wèi
jī wèi
xiào wèi
guó wèi
jiàng wèi
zhōng wèi
dū wèi
xiān wèi
jiào wèi
méi wèi
dèng wèi
fù wèi
hù wèi
shǒu wèi
bīng wèi
shí wèi
县尉xiànwèi
(1) 官名。位在县令或县长之下。主管治安
例县尉得张黄盖。——清·邵长蘅《青门剩稿》[.好工具]英An official just below the head of the county⒈ 官名。 秦汉县令、县长下置尉,掌一县治安。历代因之。 元于县尉外,兼置典史。 明废尉,留典史,掌尉事,后因称典史为“县尉”。
引《商君书·境内》:“故爵为大夫,爵吏而为县尉,则赐虏六,加五千六百。”
宋洪迈《夷坚三志巳·王东卿鬼》:“一小胥云:‘顷岁有福州王上舍,曾来謁颜知县、徐县尉。’”
《元典章新集·吏部·职官》:“据吏部呈议得县尉巡检,近年以来为汉人,不能闲习弓马。”
《古今小说·临安里钱婆留发迹》:“文书行到临安县来,知县差县尉协同缉捕使臣,限时限日的擒拿,不在话下。”
职官名。古时县长的佐贰官,掌捕贼盗、察奸宄,始于汉代,明清时罢尉改置典史。
1. 行政区划单位,旧时属于州、府、道,现由直辖市、地级市、自治州等领导。
2. 姓
尉读音:wèi,yù[ wèi ]1. 古代官名,一般是武官:县尉。都尉。卫尉。太尉。
2. 军衔的一级,在校以下:尉官。少尉。上尉。
3. 〔尉氏〕地名,在中国河南省。
4. 姓。