méi lǐng
méi hú
méi shān
méi lóng
méi sān
méi wù
méi tíng
méi gōng
méi hè
méi liǎn
méi yán
méi qián
méi cí
méi wèi
méi yú
méi shì
méi zhī
méi zǐ
méi gū
méi huā
méi xīn
méi hún
méi lǐng
méi wán
méi shēng
méi là
méi lǐ
méi sū
méi tāng
méi zhī
méi zhēn
méi sǒu
méi yán
méi tóu
méi biāo
méi yuè
méi yǐng
méi hóng
méi zhàng
méi gě
méi ruǐ
méi dòu
méi yuán
méi xuě
méi lín
méi lù
méi xī
méi xuān
méi pài
méi xī
méi huái
méi xiōng
méi zū
méi guā
méi guó
méi shāo
méi fēng
méi qì
méi tóng
méi gǔ
méi jiān
méi gān
méi hòu
méi zhēng
méi bó
méi hūn
méi tiān
méi jiàng
méi pǔ
méi yù
méi è
méi zhuāng
méi fěn
méi zān
méi zhū
méi yǎn
méi luò
méi méi
méi xiān
méi yīng
méi zhàng
méi shǔ
méi piàn
méi xǐ
méi é
méi sāi
méi rén
méi è
méi chuī
méi lǔ
méi jiá
méi xiāng
méi huá
méi xìn
méi fú
méi mù
méi shí
méi xià
méi liáng
méi píng
méi guān
méi fēi
méi jiāng
méi zhōu
méi rùn
méi shǒu
méi duǒ
méi biāo
méi yì
méi xū
méi gé
méi dú
méi cén
méi yǔ
méi qī
méi yùn
méi liǔ
méi lù
dà wèi
gǎn wèi
xiān wèi
dū wèi
guó wèi
bīng wèi
chì wèi
qí wèi
xiào wèi
shǒu wèi
tíng wèi
tài wèi
zhǔn wèi
lěi wèi
jūn wèi
dèng wèi
chéng wèi
jìng wèi
fù wèi
zuì wèi
zhōng wèi
shào wèi
méi wèi
hù wèi
jiào wèi
xiàn wèi
jī wèi
shí wèi
jiàng wèi
bù wèi
⒈ 对县尉的美称。 梅福曾为南昌尉，故称。
引唐李端《送赵给事侄尉丹阳》诗：“遥知拜庆后，梅尉称仙才。”
⒉ 泛称地方官。
引唐孟郊《同从叔简酬卢殷少府》诗：“梅尉吟楚声，竹风为凄清。深虚冰在性，高洁云入情。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
尉读音：wèi,yù[ wèi ]1. 古代官名，一般是武官：县尉。都尉。卫尉。太尉。
2. 军衔的一级，在校以下：尉官。少尉。上尉。
3. 〔尉氏〕地名，在中国河南省。
4. 姓。