tíng duì
tíng biàn
tíng jū
tíng kuí
tíng tuī
tíng shū
tíng shòu
tíng yuàn
tíng lì
tíng jié
tíng nì
tíng shé
tíng jū
tíng cè
tíng zhàng
tíng yì
tíng wèi
tíng biàn
tíng jiàn
tíng guī
tíng zhēng
tíng lǐ
tíng zhì
tíng zhèng
tíng huǐ
tíng cān
tíng píng
tíng píng
tíng kǒng
tíng shì
bīng wèi
tài wèi
lěi wèi
zhǔn wèi
jiàng wèi
dèng wèi
jiào wèi
dū wèi
chì wèi
hù wèi
shí wèi
xiào wèi
zuì wèi
gǎn wèi
shào wèi
tíng wèi
xiàn wèi
méi wèi
jūn wèi
jìng wèi
chéng wèi
fù wèi
jī wèi
shǒu wèi
qí wèi
xiān wèi
bù wèi
guó wèi
dà wèi
zhōng wèi
官名。
⒈ 官名。 秦始置，九卿之一，掌刑狱。 汉初因之，秩中二千石。 景帝时改称大理， 武帝时复称廷尉。 东汉以后，或称廷尉，或称大理，又称廷尉卿。 北齐至明清皆称大理寺卿。参阅《汉书·百官公卿表上》、《续文献通考·职官十三》、《历代职官表》卷二“大理寺”。
职官名。秦始置，九卿之一，掌刑狱。北齐以后称「大理寺卿」。
廷tíng（名）朝廷。
尉读音：wèi,yù[ wèi ]1. 古代官名，一般是武官：县尉。都尉。卫尉。太尉。
2. 军衔的一级，在校以下：尉官。少尉。上尉。
3. 〔尉氏〕地名，在中国河南省。
4. 姓。