dīng cáo
dīng shāo
dīng yōu
dīng lì
dīng zhì
dīng zǐ
dīng dāng
dīng jī
dīng lián
dīng luò
dīng sāi
dīng cè
dīng líng
dīng fū
dīng nǚ
dīng yè
dīng qī
dīng nú
dīng shé
dīng hài
dīng gōng
dīng qiáng
dīng bà
dīng lǎo
dīng fāng
dīng yì
dīng zhǔ
dīng wán
dīng hài
dīng bà
dīng líng
dīng dàng
dīng shēn
dīng fù
dīng lì
dīng lì
dīng juàn
dīng rén
dīng dāng
dīng shū
dīng mǎo
dīng dīng
dīng wèi
dīng yín
dīng zhuàng
dīng xī
dīng chén
dīng bā
dīng wēng
dīng nán
dīng tián
dīng jiǎ
dīng mǐ
dīng bù
dīng líng
dīng xiāng
dīng zé
dīng bù
dīng wū
dīng lán
dīng líng
dīng bì
dīng jiān
dīng diǎn
dīng kǒu
dīng duì
dīng wèi
dīng tóu
dīng jí
dīng kè
dīng shí
dīng dǎo
dīng liáng
dīng chén
dīng māo
dīng hù
dīng qióng
dīng zì
dīng kēng
dīng bǐng
dīng kuài
dīng sì
dīng yáo
dīng nián
dīng xié
dīng zhōng
dīng dōng
dīng jiàng
dīng dōng
dīng níng
dīng jì
dīng chǎn
dīng chǒu
dīng qián
⒈ 少壮。
引宋宋敏求《春明退朝录》卷上：“吴正肃言，律令有丁推，推字不通少壮之意，当是‘丁稚’， 唐以大帝避讳之，损其点画云。”
宋吴曾《辨误录·丁产簿书言丁稚》引《幕府燕谈录》：“今之州县，造丁产簿书言‘丁推’者，其‘推’殊无意义，当为‘稚’字，言其童稚未成丁也。盖唐避高宗讳，‘治’与‘稚’音同，故改作‘推’。”
1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。
稚读音：zhì稚（形）幼小：～气｜～子。