dīng dǎo
dīng dōng
dīng hài
dīng jiān
dīng dōng
dīng níng
dīng nú
dīng dīng
dīng lì
dīng zhōng
dīng juàn
dīng yín
dīng lì
dīng xié
dīng duì
dīng bì
dīng zǐ
dīng yōu
dīng bā
dīng wán
dīng nán
dīng mǎo
dīng yì
dīng cè
dīng jiàng
dīng dāng
dīng zhuàng
dīng dāng
dīng gōng
dīng zhì
dīng nián
dīng chén
dīng tián
dīng zì
dīng wēng
dīng sāi
dīng qióng
dīng líng
dīng shé
dīng shí
dīng shāo
dīng shēn
dīng rén
dīng diǎn
dīng fāng
dīng fū
dīng chǒu
dīng lián
dīng jī
dīng líng
dīng liáng
dīng zé
dīng xiāng
dīng bù
dīng wèi
dīng bǐng
dīng mǐ
dīng jí
dīng chén
dīng líng
dīng kuài
dīng lì
dīng zhǔ
dīng hài
dīng cáo
dīng yáo
dīng dàng
dīng wū
dīng nǚ
dīng kēng
dīng bù
dīng qī
dīng yè
dīng jiǎ
dīng líng
dīng wèi
dīng hù
dīng qián
dīng fù
dīng tóu
dīng luò
dīng lán
dīng kè
dīng māo
dīng jì
dīng xī
dīng chǎn
dīng shū
dīng lǎo
dīng kǒu
dīng bà
dīng sì
dīng bà
dīng qiáng
mèng dōng
gàn dōng
bēng dōng
yù dōng
jù dōng
mài dōng
yán dōng
mén dōng
nuǎn dōng
cán dōng
rěn dōng
èr dōng
hé dōng
hán dōng
líng dōng
dà dōng
lián dōng
sān dōng
kè dōng
jì dōng
mù dōng
bēng dōng
gǔ dōng
pū dōng
guò dōng
zhē dōng
lóng dōng
shēn dōng
mài dōng
zhōng dōng
jiǔ dōng
mén dōng
zhòng dōng
nài dōng
miǎo dōng
xuán dōng
kāi dōng
líng dōng
shèng dōng
shàng dōng
yuè dōng
hè dōng
bāng dōng
zhèng dōng
kuǎn dōng
mén dōng
wò dōng
yíng dōng
wēi dōng
chū dōng
māo dōng
dīng dōng
lì dōng
shōu dōng
fáng dōng
mò dōng
níng dōng
qióng dōng
丁冬dīngdōng
(1) 象声词。丁当声，丁丁作响，形容金属、玉器碰撞的声音，也作丁东、 叮咚
例鼓声响起，木琴丁冬英tinkle⒈ 象声词。
引唐庄南杰《阳春曲》：“紫锦红囊香满风，金鸞玉軾摇丁冬。”
清蒲松龄《聊斋志异·江城》：“少间，妓果出。年十七八，玉珮丁冬，云鬟掠削。”
夏衍《上海屋檐下》第一幕：“雨大的时候丁冬的可以听到檐漏的声音。”
1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。
冬读音：dōng冬dōng(1)（名）一年的第四个季节：～季。(2)姓。(3)（拟）敲鼓或敲门等声音：鼓声～～。