dīng cáo
dīng qián
dīng mǎo
dīng jiǎ
dīng fù
dīng lán
dīng lì
dīng dōng
dīng dǎo
dīng kǒu
dīng mǐ
dīng tián
dīng wēng
dīng xī
dīng sāi
dīng fū
dīng hài
dīng xiāng
dīng yì
dīng dàng
dīng gōng
dīng dīng
dīng māo
dīng wán
dīng kè
dīng shēn
dīng jī
dīng wèi
dīng qiáng
dīng duì
dīng chǎn
dīng nán
dīng yín
dīng jí
dīng líng
dīng líng
dīng nián
dīng hù
dīng bà
dīng lǎo
dīng kēng
dīng sì
dīng chǒu
dīng zǐ
dīng liáng
dīng bù
dīng bà
dīng zì
dīng zé
dīng líng
dīng lián
dīng xié
dīng tóu
dīng níng
dīng shí
dīng wū
dīng lì
dīng yáo
dīng chén
dīng bì
dīng shé
dīng qī
dīng lì
dīng dōng
dīng yōu
dīng dāng
dīng nú
dīng zhuàng
dīng bù
dīng shāo
dīng jiàng
dīng nǚ
dīng juàn
dīng fāng
dīng bǐng
dīng qióng
dīng yè
dīng luò
dīng dāng
dīng líng
dīng jì
dīng cè
dīng diǎn
dīng zhǔ
dīng zhì
dīng wèi
dīng jiān
dīng kuài
dīng shū
dīng zhōng
dīng hài
dīng rén
dīng chén
dīng bā
yuè dōng
hǎi dōng
guān dōng
lǎo dōng
hé dōng
jìn dōng
wài dōng
lóng dōng
chuán dōng
ēn dōng
dēng dōng
huó dōng
dà dōng
yáng dōng
shè dōng
yuǎn dōng
qí dōng
zuò dōng
shān dōng
dǔ dōng
guǎng dōng
bīn dōng
hái dōng
fáng dōng
liáo dōng
lǐng dōng
gǔ dōng
háng dōng
zhèng dōng
lóng dōng
diān dōng
dāng dōng
sān dōng
tài dōng
dì dōng
cái dōng
guǎn dōng
fù dōng
xián dōng
bàn dōng
huá dōng
yà dōng
kuǎn dōng
dīng dōng
diàn dōng
qiáng dōng
zī dōng
xī dōng
lǐng dōng
dài dōng
diàn dōng
jiāng dōng
jū dōng
象声词。
瘪(好工具.)塌貌。
⒈ 象声词。
引唐温庭筠《织锦词》：“丁东细漏侵琼瑟，影转高梧月初出。”
《老残游记》第十回：“铃声已止，箜篌丁东断续，与角声相和，如狂风吹沙，屋瓦欲震。”
郭沫若《丁东草》：“我思慕着丁东－－可是并不是那环佩的丁东，铁马的丁东，而是清冽的泉水滴下深邃的井里的那种丁东。”
⒉ 瘪塌貌。
引清褚人穫《坚瓠补集·嘲齆鼻》：“虽是五官毕具，可怜鼻不通风。印堂底下瘪丁东，五味馨香难哄。”
状声词。形容佩玉撞击声或风铃声等。唐．韩偓〈雨后月中堂闲坐〉诗：「夜久忽闻铃索动，玉堂西畔响丁东。」《老残游记．第一○回》：「铃声已止，箜篌丁东断续，与角声相和。」也作「丁冬」、「叮冬」、「叮咚」。
1. 天干的第四位，用于作顺序第四的代称：丁是丁，卯是卯。
2. 成年男子。
3. 人口。
4. 从事某种劳动的人：园丁。
东读音：dōng东dōng(1)（名）方向名；指日出的一边：～方。(2)（名）主人；请客的人：房～。(3)（名）姓。