wáng lì
wáng dù
wáng hóu
wáng jī
wáng tǐ
wáng ěr
wáng jū
wáng zhān
wáng xiè
wáng jiā
wáng tián
wáng fēng
wáng xià
wáng jí
wáng hè
wáng xiàng
wáng fù
wáng bào
wáng shī
wáng méi
wáng xīng
wáng suì
wáng shé
wáng fū
wáng shè
wáng gòng
wáng bīn
wáng fǔ
wáng xiū
wáng dǐng
wáng chéng
wáng kuí
wáng tǔ
wáng gōng
wáng suǒ
wáng bā
wáng huà
wáng shù
wáng bái
wáng miàn
wáng guǐ
wáng lǚ
wáng zhuāng
wáng chē
wáng tíng
wáng jī
wáng yú
wáng míng
wáng yú
wáng zhì
wáng hòu
wáng cháo
wáng jìng
wáng pú
wáng líng
wáng jiāng
wáng lián
wáng mèng
wáng wèi
wáng qiú
wáng jū
wáng fù
wáng jīng
wáng zǎi
wáng lù
wáng gōng
wáng fēi
wáng chǔ
wáng fù
wáng lǐ
wáng fǔ
wáng jūn
wáng zhì
wáng lún
wáng bǐ
wáng fàn
wáng yáng
wáng bān
wáng guā
wáng yán
wáng jū
wáng liáo
wáng zhě
wáng mǎ
wáng zú
wáng qīn
wáng lǎo
wáng shì
wáng jīng
wáng liè
wáng jī
wáng diǎn
wáng qí
wáng zuǒ
wáng shì
wáng shí
wáng zhǐ
wáng gōng
wáng fù
wáng fēng
wáng dào
wáng fāng
wáng liáng
wáng zī
wáng jìn
wáng chūn
wáng liáng
wáng yáo
wáng zàn
wáng zhuó
wáng mèi
wáng chén
wáng pái
wáng dū
wáng huī
wáng qì
wáng bǐng
wáng yán
wáng guó
wáng yǒu
wáng zǐ
wáng dé
wáng chéng
wáng guān
wáng nǚ
wáng tái
wáng yǔ
wáng qiáo
wáng bó
wáng liú
wáng qiáo
wáng jiào
wáng gū
wáng tǒng
wáng jié
wáng cháng
wáng bà
wáng huà
wáng tán
wáng lǐ
wáng zú
wáng fǔ
wáng zhī
wáng rén
wáng mén
wáng gōng
wáng chú
wáng zhǔ
wáng jiū
wáng sūn
wáng wéi
wáng bīng
wáng yè
wáng shì
wáng hé
wáng kài
wáng fǎ
wáng ní
wáng mǔ
wáng jiǎn
zhí wéi
wò wéi
gèn wéi
miǎn wéi
xiān wéi
tú wéi
dōng wéi
qǐ wéi
huáng wéi
fān wéi
chún wéi
yē wéi
móu wéi
pán wéi
tú wéi
sì wéi
wèi wéi
jiǔ wéi
fāng wéi
zhuī wéi
tiān wéi
jiāng wéi
biān wéi
èr wéi
sī wéi
chí wéi
jū wéi
xùn wéi
lián wéi
dòng wéi
gōng wéi
kuāng wéi
fú wéi
qiè wéi
guó wéi
guǎn wéi
jiě wéi
jiā wéi
suī wéi
dì wéi
hóng wéi
tú wéi
kūn wéi
gāng wéi
dū wéi
qián wéi
chóu wéi
wáng wéi
fáng wéi
bā wéi
yán wéi
王维Wáng Wéi
(1) (701—761或698—759)。唐代诗人、画家。字摩诘，祖籍祁(今山西祁县东南)人。开元[.好工具]中进士。累官至给事中，后官至尚书右丞。现存《雪溪图》、《写济南伏生像》相传是他的作品。今存《王右丞集》
英Wang Wei⒈ 犹王纲。
引《文选·王俭＜褚渊碑文＞》：“康国祚於缀旒，振王维於已坠。”
张铣注：“维，纲维也。”
人名。（西元699～759）字摩诘，唐太原人。开元进士，玄宗时官至尚书右丞，世称为「王右丞」。工诗，善书画，苏东坡称其「诗中有画，画中有诗」，所画山水重渲染，为画家南宗之祖。营别墅于辋川，著有《王右丞集》。
1. 古代一国君主的称号，现代有些国家仍用这种称号：王国。王法。公子王孙。王朝（cháo ）。
2. 中国古代皇帝以下的最高爵位：王公。王侯。
3. 一族或一类中的首领：山大王。蜂王。王牌（桥牌中最大的牌；喻最有力的人物或手段）。
4. 大：王父（祖父）。王母（祖母）。
5. 姓。
维读音：wéi维wéi(1)（名）本义：系物的大绳。(2)（连）连接：～系｜纤～。(3)（动）保持；保全：～持｜～护。