fù zhì
fù zhí
fù lùn
fù yín
fù gěi
fù yú
fù gòng
fù kè
fù sù
fù nà
fù cún
fù kè
fù suǒ
fù xiàn
fù yì
fù yǒng
fù xián
fù shī
fù zhí
fù shǎng
fù qíng
fù xìng
fù bǐng
fù yǒu
fù diào
fù zū
fù cái
fù míng
fù bì
fù lù
fù guī
fù mìng
fù shì
fù gé
fù é
fù wù
fù liǎn
fù quán
fù fēn
fù mì
fù yǒu
fù sòng
fù jí
fù suàn
fù bǐ
fù gē
fù mín
fù cái
fù jīn
fù cǎi
fù zhèng
fù fú
fù bì
fù qián
fù lǐ
fù yǔ
fù shí
fù xíng
fù shuì
fù de
fù xù
fù yùn
fù yáo
fù zhàng
fù shēng
fù shēng
guǐ shī
qīng shī
xīn shī
kè shī
gēng shī
san shi
máo shī
bīn shī
jiè shī
nì shī
lǔ shī
jué shī
yǒng shī
gē shī
bèi shī
sì shī
xuán shī
zá shī
qì shī
xún shī
duǎn shī
liù shī
zhóu shī
hé shī
gǔ shī
è shī
zhōu shī
jìn shī
lián shī
fēng shī
gé shī
fǎn shī
zhàn shī
qǐ shī
cái shī
jù shī
yì shī
xiǎo shī
tú shī
gē shī
qíng shī
bīn shī
chí shī
lǜ shī
yùn shī
cì shī
wāi shī
liàn shī
gòng shī
mài shī
fù shī
qiān shī
shān shī
hán shī
zhǎn shī
qiāo shī
jiù shī
qiú shī
shǐ shī
shēng shī
shǐ shī
chàng shī
cǎi shī
miáo shī
shēng shī
lè shī
chén shī
xuǎn shī
xiān shī
guī shī
dù shī
⒈ 吟诗；写诗。
引《左传·襄公二十八年》：“赋诗断章，余取所求焉。”
唐王维《慕容承携素馔见过》诗：“纱帽乌皮几，閒居懒赋诗。”
曹禺《北京人》第一幕：“他生长在北平的书香门第，下棋，赋诗，作画，很自然地在他的生活里占了很多的时间。”
作诗。
赋fù(1)（动）（上对下）交给：～予。(2)（名）旧指田地税：田～｜～税。(3)（名）我国古代文体；盛行于汉魏六朝；是韵文和散文的综合体。(4)（动）做（诗、词）：～诗一首。
诗读音：shī诗shī（名）文学体裁的一种；通过有节奏、韵律的语言反映生活；抒发情感：～抄｜～词｜～风｜～集｜～句｜～剧｜～律。