qǐ shǒu
qǐ lù
qǐ jī
qǐ zhī
qǐ shǔ
qǐ dí
qǐ lún
qǐ jì
qǐ xìn
qǐ huì
qǐ gào
qǐ kǒu
qǐ quán
qǐ sǎng
qǐ dǎo
qǐ háng
qǐ yí
qǐ zhě
qǐ yǔ
qǐ luán
qǐ zǎn
qǐ cái
qǐ dìng
qǐ cí
qǐ méng
qǐ háng
qǐ xián
qǐ míng
qǐ qǐ
qǐ huà
qǐ zòu
qǐ zhào
qǐ fú
qǐ bái
qǐ shè
qǐ yàn
qǐ yuè
qǐ yì
qǐ zǔ
qǐ xì
qǐ qiáng
qǐ chāi
qǐ wèn
qǐ jiāng
qǐ yè
qǐ cǎo
qǐ chéng
qǐ qiú
qi shi
qǐ wù
qǐ zhé
qǐ dìng
qǐ yùn
qǐ wù
qǐ jiōng
qǐ fēng
qǐ tǔ
qǐ tú
qǐ yǒu
qǐ fān
qǐ zuàn
qǐ zhèng
qǐ bì
qǐ huì
qǐ sāi
qǐ gài
qǐ yuè
qǐ zhēng
qǐ fān
qǐ kāi
qǐ zú
qǐ bǐng
qǐ fá
qǐ yán
qǐ zuì
qǐ yè
qǐ wén
qǐ dòng
qǐ shàng
qǐ zuò
qǐ chǐ
qǐ zhēn
qǐ zhì
qǐ bìn
qǐ yòu
qǐ fā
qǐ yòng
qǐ lù
qǐ yán
qǐ zhá
qǐ chén
qǐ chǔ
qǐ fán
qǐ dǎo
qǐ tì
qǐ bào
qǐ shǒu
qǐ shì
qǐ yuè
qǐ hù
qǐ tú
qǐ tǐ
qǐ wò
qǐ yòu
qǐ jié
qǐ shù
qǐ fù
qǐ shì
qǐ yì
qǐ qǐng
qǐ diàn
qǐ guān
qǐ jū
qǐ bì
qǐ zuǒ
qǐ pì
qǐ yòu
qǐ máo
hú yán
fā yán
xiù yán
bié yán
xíng yán
tuí yán
sī yán
kuǎn yán
kǒng yán
xiān yán
dà yán
miǎn yán
shuāi yán
tái yán
jǔ yán
xī yán
bó yán
zī yán
qì yán
fàn yán
liàn yán
shùn yán
wàng yán
tiǎn yán
cǎn yán
dī yán
xī yán
pīng yán
lěng yán
xī yán
lí yán
chán yán
tiān yán
nuò yán
tiǎn yán
chàng yán
tú yán
jiàn yán
yǒu yán
cí yán
bīng yán
miào yán
diāo yán
hàn yán
miàn yán
è yán
xiào yán
yán yán
zhū yán
bìn yán
shèng yán
suì yán
xuàn yán
cuī yán
rǎn yán
jiāo yán
cán yán
kàng yán
yù yán
qiǎng yán
chǎn yán
zuì yán
hòu yán
fēng yán
cāng yán
wù yán
wú yán
lóng yán
chéng yán
chǔ yán
mèi yán
nà yán
cuò yán
shū yán
fǎn yán
shān yán
yuè yán
tóng yán
chán yán
pò yán
mò yán
zhì yán
biàn yán
lìng yán
wán yán
xīng yán
shùn yán
qǐ yán
dùn yán
fāng yán
zhù yán
cuī yán
nú yán
sháo yán
kuì yán
měi yán
róu yán
róng yán
biǎn yán
sù yán
gǎi yán
pī yán
diān yán
jīn yán
kuí yán
tái yán
huǐ yán
huān yán
qǐ yán
zhí yán
jiāo yán
ruò yán
liú yán
lì yán
yí yán
zhě yán
lǚ yán
niǎn yán
zhí yán
cuì yán
tuó yán
xiū yán
zǐ yán
nǎn yán
tuí yán
qiū yán
xī yán
lóng yán
yáo yán
gān yán
kāi yán
tiǎn yán
cháo yán
qú yán
cú yán
chén yán
chóu yán
chēng yán
huā yán
qī yán
jiě yán
guāng yán
qū yán
hóng yán
miǎn yán
⒈ 开颜。谓发笑。按，《新唐书·艺文志》著录侯白《启颜录》十卷，是隋唐时已有“启颜”一词。
引宋岳珂《桯史·选人戏语》：“坐客皆愧而笑。闻者至今启颜。”
鲁迅《坟·宋民间之所谓小说及其后来》：“冯犹龙名梦龙 ……有《七乐斋稿》；然而朱彝尊以为‘善为启颜之辞，时入打油之调，不得为诗家。’”
鲁迅《中国小说史略》第二五篇：“不如作詼谐观，反有启颜之效也。”
容颜开朗。形容心情愉快。如：「听了这番话，不禁为之启颜。」也作「开颜」。
启qǐ(1)（动）打开：～封｜～门。(2)（动）开导：～蒙｜～发。(3)（动）开始：～程｜～用。(4)（动）陈述：敬～者（旧时用于书信的开端）。(5)（名）旧时文体之一；较简短的书信：小～｜谢～。(6)（Qǐ）姓。
颜读音：yán颜yán(1)（名）脸；脸上的表情：容～｜和～悦色｜笑逐～开。(2)（名）体面；面子：无～见人。(3)（名）颜色：～料｜五～六色。(4)（名）姓。