sháo yán
zhí yán
qì yán
fēng yán
lóng yán
jiàn yán
tuó yán
kāi yán
tiǎn yán
dà yán
qū yán
bīng yán
qiū yán
bié yán
guāng yán
biàn yán
lóng yán
wú yán
lěng yán
hú yán
xuàn yán
gān yán
lì yán
fāng yán
cú yán
qǐ yán
chán yán
fàn yán
pīng yán
qǐ yán
kǒng yán
yán yán
qú yán
chǔ yán
shuāi yán
biǎn yán
jiāo yán
liàn yán
tóng yán
zhí yán
lí yán
diān yán
lìng yán
zhě yán
tiǎn yán
chén yán
huā yán
xíng yán
zhū yán
xiān yán
kuí yán
jīn yán
chǎn yán
xiào yán
xī yán
cí yán
xī yán
xī yán
miào yán
xī yán
mò yán
shū yán
shèng yán
niǎn yán
kàng yán
nà yán
sī yán
tiǎn yán
rǎn yán
bìn yán
yuè yán
bó yán
shān yán
dī yán
hòu yán
kuǎn yán
zǐ yán
yù yán
hóng yán
róng yán
tái yán
chàng yán
qī yán
cháo yán
shùn yán
miàn yán
zhù yán
nǎn yán
huǐ yán
chéng yán
cuò yán
miǎn yán
yáo yán
nú yán
yǒu yán
tuí yán
tái yán
liú yán
mèi yán
miǎn yán
gǎi yán
hàn yán
tú yán
wàng yán
cāng yán
xiū yán
lǚ yán
chēng yán
yí yán
wù yán
jǔ yán
zī yán
wán yán
jiāo yán
fǎn yán
zhì yán
qiǎng yán
cuì yán
diāo yán
cuī yán
jiě yán
kuì yán
dùn yán
è yán
cǎn yán
pī yán
tiān yán
huān yán
nuò yán
pò yán
shùn yán
chóu yán
cuī yán
chán yán
róu yán
ruò yán
měi yán
xiù yán
xīng yán
suì yán
fā yán
sù yán
tuí yán
zuì yán
cán yán
⒈ 犹言忍辱而厚颜。
引清孔尚任《桃花扇·拜坛》：“弟愚不才，忝颜偷生。”
中国近代史资料丛刊《辛亥革命·同盟会·东京学界公愤始末告乡人父老兴学书》：“今有穷窶人聚而语，欲向富者告贷……及富者不以礼遇矣，而仍不能不忝颜相求，非某今日之谓乎？”
⒉ 指无耻而厚颜。
引郭沫若《断断集·屈原时代》：“他能够自沉是他‘行己有耻’，是他的人格过人，不像后世有好些文人一遇着威逼便忝颜事仇而歌功颂德。”
忝tiǎn(1)（动）辱。(2)（动）〈书〉谦辞；表示辱没他人；自己有愧。
颜读音：yán颜yán(1)（名）脸；脸上的表情：容～｜和～悦色｜笑逐～开。(2)（名）体面；面子：无～见人。(3)（名）颜色：～料｜五～六色。(4)（名）姓。