pì jué
pì yú
pì jùn
pì xué
pì luàn
pì shù
pì xiàn
pì chōng
pì cuò
pì gù
pì xìng
pì jiè
pì zì
pì wáng
pì jìn
pì jìng
pì chǔ
pì fàng
pì xué
pì rú
pì yōu
pì zōu
pì jīng
pì ào
pì shì
pì sè
pì niù
pì shū
pì mì
pì jìng
pì qiáo
pì zhì
pì sè
pì xiàng
pì xié
pì guǐ
pì lǎo
pì shí
pì lòu
pì ní
pì jiàn
pì dì
pì yín
pì hào
pì yǔ
pì miù
pì tú
pì rán
pì zhí
pì lù
pì bǐ
pì diǎn
pì guài
pì è
pì diào
pì xiá
pì zǔ
pì yě
pì lì
pì ān
pì shuō
pì wéi
pì jìng
pì làn
pì rǎng
pì jìng
pì zuǒ
pì shì
pì cè
pì lùn
pì tuō
pì ài
pì huǎn
pì xiǎo
pì zhì
pì xíng
pì yǐn
pì yuǎn
qiān miù
shī miù
wǎng miù
bǐ miù
lǎo miù
tuō miù
chì miù
guò miù
chuǎn miù
fān miù
mí miù
é miù
yū miù
bǐ miù
wǎn miù
yí miù
guà miù
wán miù
wù miù
chà miù
tiāo miù
kuāng miù
qiǎn miù
bèi miù
guài miù
yáng miù
là miù
hūn miù
xū miù
shuāi miù
cuò miù
yí miù
wǎn miù
zhǒng miù
àn miù
dà miù
dìng miù
jiū miù
rǒng miù
pì miù
wū miù
huò miù
pī miù
hān miù
bèi miù
qǔ miù
xié miù
guǐ miù
wú miù
pì miù
yí miù
chí miù
fú miù
zhà miù
wéi miù
kuáng miù
bǐ miù
bèi miù
pī miù
rǒng miù
quē miù
huāng miù
lì miù
dàn miù
hàn miù
lòu miù
què miù
hūn miù
guāi miù
yōu miù
piān miù
cī miù
chuǎn miù
wěi miù
⒈ 乖僻荒谬，违背正理。
引《宋书·礼志二》：“古之诸侯众子，犹以尊厌；况在王室，而欲同之士庶，此之僻谬，不俟言而显。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·正纬》：“是以桓谭疾其虚伪， 尹敏戏其深瑕， 张衡发其僻谬， 荀悦明其诡诞，四贤博练，论之精矣。”
《南史·裴松之传》：“今宜準经誥，凡诸僻谬，一皆详正。”
明沉德符《野获编·著述·献书被斥》：“东昌府通判傅宽进《太极图説》，上谓僻谬悖理，斥之勿令误后学。”
清纪昀《阅微草堂笔记·姑妄听之四》：“然读书以明理，明理以致用也。食而不化，至昏憒僻谬，貽害无穷。亦何贵此儒者哉！”
僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。
谬读音：miù谬miù（名）错误、差错。