pì huǎn
pì è
pì xiǎo
pì xíng
pì mì
pì zì
pì luàn
pì xiá
pì cuò
pì lì
pì xiàn
pì hào
pì diǎn
pì zōu
pì cè
pì xiàng
pì chōng
pì tú
pì jìng
pì zhì
pì xìng
pì lùn
pì ào
pì lǎo
pì yě
pì jìng
pì guǐ
pì jué
pì jiè
pì wáng
pì yú
pì ān
pì zhí
pì gù
pì xué
pì yín
pì niù
pì zuǒ
pì yuǎn
pì fàng
pì zhì
pì zǔ
pì dì
pì sè
pì rán
pì yǐn
pì wéi
pì rú
pì diào
pì rǎng
pì lòu
pì shù
pì shū
pì shì
pì jìng
pì xié
pì guài
pì yǔ
pì yōu
pì jiàn
pì jīng
pì ài
pì jìn
pì ní
pì jìng
pì lù
pì shì
pì làn
pì jùn
pì chǔ
pì qiáo
pì bǐ
pì tuō
pì miù
pì xué
pì sè
pì shuō
pì shí
xióng wáng
xiāo wáng
fèi wáng
gāo wáng
bǎi wáng
gōng wáng
sì wáng
zéi wáng
guó wáng
jīn wáng
zhuī wáng
bǎo wáng
shòu wáng
chéng wáng
qū wáng
jiàn wáng
qín wáng
àn wáng
lù wáng
qián wáng
yán wang
jiā wáng
liáng wáng
mó wáng
nǚ wáng
zào wáng
gū wáng
bīn wáng
shí wáng
niǎo wáng
tú wáng
bīn wáng
pì wáng
bà wáng
fàn wáng
lóng wáng
miàn wáng
hóu wáng
lǐ wáng
liáng wáng
gēng wáng
xián wáng
jīng wáng
hòu wáng
bì wáng
piān wáng
jiāo wáng
xiǎn wáng
hòu wáng
mù wáng
yuè wáng
mù wáng
zhāng wáng
dú wáng
zhú wáng
zhā wáng
shén wáng
chū wáng
è wáng
gān wáng
sān wáng
gé wáng
fù wáng
xīn wáng
dì wáng
chūn wáng
xiān wáng
sī wáng
lǐ wáng
niàng wáng
lǘ wáng
chóng wáng
chén wáng
lì wáng
míng wáng
quán wáng
jìn wáng
qīn wáng
tǔ wáng
jì wáng
níng wáng
guǐ wáng
zhā wáng
gǔ wáng
mán wáng
jùn wáng
shèng wáng
chán wáng
guó wáng
biāo wáng
bó wáng
mín wáng
é wáng
lún wáng
hé wáng
lú wáng
xiàng wáng
yìng wáng
jiào wáng
dié wáng
bù wáng
qī wáng
liǎng wáng
lái wáng
lóng wáng
míng wáng
chuǎng wáng
dà wáng
yì wáng
jiǎ wáng
wú wáng
pì wáng
fèn wáng
shǔ wáng
zūn wáng
bā wáng
fǎ wáng
kàng wáng
kōng wáng
dèng wáng
cháng wáng
háo wáng
fén wáng
cù wáng
shí wáng
fēng wáng
pǐ wáng
èr wáng
shī wáng
huáng wáng
niú wáng
mǎ wáng
míng wáng
dōng wáng
fēng wáng
fān wáng
huái wáng
jūn wáng
chǔ wáng
xiàng wáng
xuán wáng
fù wáng
hǎi wáng
xīng wáng
yǐ wáng
shān wáng
fān wáng
hū wáng
zhū wáng
hàn wáng
huáng wáng
lìng wáng
huā wáng
cáo wáng
xī wáng
tiān wáng
qí wáng
⒈ 邪僻不正的国君。
引唐刘知几《史通·称谓》：“斯或承家之僻王，或亡国之庸主，不諡灵繆，为幸已多。”
《新唐书·马周传》：“臣歷观夏、商、周、汉之有天下，传祚相继，多者八百餘年，少者犹四五百年，皆积德累业，恩结於人，岂无僻王，赖先哲以免。”
僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。
王读音：wáng,wàng[ wáng ]1. 古代一国君主的称号，现代有些国家仍用这种称号：王国。王法。公子王孙。王朝（cháo ）。
2. 中国古代皇帝以下的最高爵位：王公。王侯。
3. 一族或一类中的首领：山大王。蜂王。王牌（桥牌中最大的牌；喻最有力的人物或手段）。
4. 大：王父（祖父）。王母（祖母）。
5. 姓。