pì gù
pì zhì
pì jìng
pì shì
pì jué
pì xíng
pì rán
pì wéi
pì ān
pì ài
pì cè
pì zǔ
pì zì
pì zuǒ
pì xiàng
pì tú
pì shuō
pì jùn
pì shū
pì lì
pì yě
pì rǎng
pì lòu
pì yú
pì zōu
pì xiàn
pì xiá
pì niù
pì fàng
pì guài
pì qiáo
pì jìn
pì jìng
pì sè
pì rú
pì xiǎo
pì shù
pì chǔ
pì ào
pì jiè
pì jìng
pì zhì
pì yǐn
pì lǎo
pì guǐ
pì lù
pì huǎn
pì diǎn
pì è
pì shì
pì zhí
pì yōu
pì yǔ
pì xué
pì jīng
pì jìng
pì hào
pì bǐ
pì jiàn
pì tuō
pì mì
pì miù
pì cuò
pì luàn
pì làn
pì sè
pì yín
pì dì
pì xié
pì diào
pì chōng
pì yuǎn
pì shí
pì ní
pì lùn
pì xué
pì wáng
pì xìng
yīn sè
gěng sè
shī sè
zhān sè
hān sè
niù sè
nián sè
xiǎn sè
zhì sè
pǔ sè
wèi sè
dàn sè
jiān sè
hé sè
cū sè
yōu sè
suān sè
jiǒng sè
gǔ sè
huì sè
dì sè
wán sè
náng sè
lìn sè
kǔ sè
lìn sè
yìng sè
yū sè
gěng sè
guài sè
gàn sè
bǎn sè
chàn sè
àn sè
xíng sè
xiū sè
qīng sè
kū sè
nè sè
xián sè
jí sè
qiào sè
pì sè
xiǎn sè
ān sè
yīn sè
hán sè
sī sè
wū sè
lěng sè
chí sè
jiǎo sè
zhì sè
jiǎn sè
xiāo sè
xiù sè
hài sè
jǐn sè
qiān sè
jiǒng sè
dāi sè
shēng sè
qí sè
níng sè
shēng sè
shū sè
qiǎn sè
dùn sè
cū sè
gé sè
⒈ 亦作“僻涩”。冷僻晦涩。
引五代王定保《唐摭言·海叙不遇》：“﹝李洞诗﹞时人但誚其僻澁，而不能贵其奇峭，唯吴子华深知。”
宋陈善《扪虱新话》卷六：“樵之文实牵强僻澁，气象絶不类韩作，而过自称许。”
元夏文彦《图绘宝鉴·六长》：“麄卤求笔，一也。僻涩求才，二也。细巧求力，三也。狂怪求理，四也。无墨求染，五也。平画求长，六也。”
清沉德潜《说诗晬语》卷下：“一变为袁中郎兄弟之詼谐，再变为钟伯敬谭友夏之僻涩，三变为陈仲醇程孟阳之纤佻。”
邓方《论诗》诗：“愿言嗣玉谿，自知乃自怜，流易与僻澁，两两俱失焉。”
僻pì(1)（形）偏僻：～巷。(2)（形）性情古怪；跟一般人合不来：怪～｜孤～。(3)（形）不常用的（多指文字）：冷～｜生～。
涩读音：sè涩sè(1)（名）像明矾或不熟的柿子那样使舌头感到麻木干燥的味道。(2)（形）摩擦时阻力大；不滑润：轮轴发～；该上油了。(3)（形）（文句）不流畅；难读；难懂：艰～。