nǚ sāng
nǚ gōng
nǚ láo
nǚ zhēn
nǚ jūn
nǚ xué
nǚ guān
nǚ gōng
nǚ shǐ
nǚ ér
nǚ huá
nǚ zhuāng
nǚ zhí
nǚ tóng
nǚ chǒng
nǚ kē
nǚ bó
nǚ kè
nǚ yù
nǚ luó
nǚ bì
nǚ qū
nǚ zhōng
nǚ hù
nǚ fū
nǚ yāo
nǚ yǒu
nǚ yuán
nǚ dīng
nǚ yí
nǚ yōu
nǚ jiàng
nǚ jiān
nǚ xū
nǚ zhí
nǚ xu
nǚ zhǎn
nǚ quán
nǚ jiǔ
nǚ yīn
nǚ niǎo
nǚ huáng
nǚ gōng
nǚ shì
nǚ yīng
nǚ shì
nǚ liú
nǚ yōu
nǚ shù
nǚ jiàng
nǚ gǔ
nǚ sūn
nǚ jì
nǚ jiào
nǚ bá
nǚ láng
nǚ lǘ
nǚ wáng
nǚ yōng
nǚ lì
nǚ kǒu
nǚ niáng
nǚ jiǎo
nǚ hái
nǚ pú
nǚ qī
nǚ náo
nǚ mèi
nǚ jiā
nǚ chàng
nǚ zhēn
nǚ wā
nǚ kuài
nǚ xìng
nǚ niú
nǚ guó
nǚ zhǔ
nǚ shǐ
nǚ dì
nǚ ér
nǚ bì
nǚ jiāo
nǚ lè
nǚ jiè
nǚ qián
nǚ xiān
nǚ tú
nǚ xū
nǚ dào
nǚ tóu
nǚ xiōng
nǚ biǎo
nǚ qiè
nǚ shī
nǚ xù
nǚ shén
nǚ měi
nǚ wá
nǚ yīng
nǚ gōng
nǚ xiù
nǚ qí
nǚ wū
nǚ hǎo
nǚ zhì
nǚ jì
nǚ róng
nǚ quán
nǚ chǒu
nǚ bàn
nǚ shēn
nǚ zǐ
nǚ huā
nǚ jué
nǚ rèn
nǚ líng
nǚ juàn
nǚ gōng
nǚ qiáng
nǚ nán
nǚ fāng
nǚ zhēn
nǚ é
nǚ guān
nǚ zāi
nǚ xiá
nǚ shì
nǚ shì
nǚ yǎn
nǚ qiáo
nǚ niè
nǚ ren
nǚ pí
nǚ luó
nǚ sè
nǚ shēng
nǚ dé
nǚ nán
kǎn nán
zhí nán
sì nán
jùn nán
shào nán
qián nán
dí nán
yú nán
fó nán
xī nán
yǒu nán
zhǎng nán
shù nán
mán nán
dà nán
zhā nán
zhōng nán
guǎ nán
ér nán
chǔ nán
chí nán
guān nán
tóng nán
zhí nán
guì nán
jiǒng nán
xiāng nán
yí nán
zǐ nán
fū nán
cì nán
gēng nán
ài nán
shèng nán
lǔ nán
yì nán
cóng nán
bǎi nán
de nán
xiǎo nán
tóng nán
yí nán
lì nán
yuàn nán
dīng nán
shēng nán
bù nán
qián nán
méng nán
xiāng nán
duō nán
儿女。
⒈ 儿女。
引《敦煌变文集·父母恩重经变文》：“女男得病阿娘忧。”
《敦煌变文集·父母恩重经变文》：“直待女男安健了。”
蒋礼鸿通释：“女男，就是儿女。”
儿女。《敦煌变文集新书．卷二．父母恩重经讲经文》：「女男得病阿娘忧，未教终须血泪流。」也作「男女」。
1. 女性，与“男”相对。古代以未婚的为“女”，已婚的为“妇”。现通称“妇女”：女人。女士。女流（含轻蔑意）。少（shào ）女。
2. 以女儿作为人的妻（旧读nǜ）。
3. 星名，二十八宿之一。亦称“婺女”、“须女”。
男读音：nán男nán(1)（名）男性。(2)（名）儿子：长～。(3)（名）封建五等爵位的第五等：～爵。