mán sài
mán bó
mán zú
mán lǔ
mán tóu
mán mán
mán wáng
mán jī
mán hèng
mán yāo
mán mín
mán mò
mán dí
mán jì
mán chuáng
mán dàn
mán lǐ
mán hé
mán huì
mán fāng
mán kòu
mán kè
mán téng
mán chán
mán tuó
mán dòng
mán xìng
mán tóng
mán xià
mán jūn
mán biān
mán pái
mán luò
mán yì
mán ér
mán tǔ
mán guō
mán pó
mán zuò
mán zhǐ
mán qiáng
mán zuò
mán bào
mán yín
mán jiāng
mán zhuāng
mán qiú
mán jǐn
mán bù
mán fǔ
mán chàng
mán cūn
mán gē
mán gàn
mán huā
mán chù
mán rén
mán zi
mán jiǔ
mán huāng
mán yí
mán yáo
mán chá
mán yīn
mán fú
mán huà
mán lì
mán lì
mán chù
mán mò
mán qí
mán xī
mán qì
mán zhān
mán jūn
mán yě
mán nú
mán yáo
mán qiáng
mán jiǎo
mán niáng
mán zhā
mán tóng
mán kē
mán lǐ
mán dǐ
mán pí
fǔ kuài
mán chuán
mán yǒng
mán zōu
mán jīng
mán shēng
mán jiān
mán zuǒ
mán jīng
mán zhēn
mán máo
mán xuē
mán wéi
mán xuē
mán nán
mán yǔ
mán yān
mán gū
mán hàn
mán jìn
mán guǒ
mán gōng
mán huò
mán gǔ
mán qín
mán shì
mán guǎng
mán jué
mán mò
mán mò
mán chóng
mán chuí
mán jiāo
mán lì
mán xián
mán chǔ
mán bó
mán shì
mán tíng
mán yí
mán zhàng
mán sú
mán liáo
mán shū
yí nán
gēng nán
de nán
yǒu nán
dīng nán
dà nán
bǎi nán
chí nán
yí nán
xiǎo nán
lǔ nán
sì nán
tóng nán
yì nán
xiāng nán
duō nán
qián nán
yú nán
zhā nán
xiāng nán
méng nán
ér nán
zhí nán
cì nán
guǎ nán
kǎn nán
fó nán
fū nán
bù nán
shēng nán
xī nán
shèng nán
yuàn nán
zhǎng nán
tóng nán
lì nán
zhí nán
zhōng nán
dí nán
guān nán
qián nán
zǐ nán
cóng nán
ài nán
shù nán
jiǒng nán
mán nán
nǚ nán
jùn nán
guì nán
chǔ nán
shào nán
⒈ 方言。指男性童仆。
引章炳麟《新方言·释亲属》：“四川谓婢曰蛮。其气（乞）买携养之童竖曰蛮男。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
男读音：nán男nán(1)（名）男性。(2)（名）儿子：长～。(3)（名）封建五等爵位的第五等：～爵。