jiè lǚ
jiè guī
jiè zú
jiè dé
jiè shèn
jiè bái
jiè xiá
jiè jiè
jiè yǎ
jiè rán
jiè gè
jiè xíng
jiè lǜ
jiè cāo
jiè wù
jiè dú
jiè tuī
jiè rén
jiè ní
jiè tán
jiè zhí
jiè zé
jiè shào
jiè yì
jiè qiào
jiè guī
jiè bīn
jiè lì
jiè zhòu
jiè chóng
jiè zhòng
jiè zhǐ
jiè zhèng
jiè cuò
jiè lín
jiè fú
jiè shì
jiè qīng
jiè mǎ
jiè yīn
jiè yì
jiè xiān
jiè jǐng
jiè tè
jiè yān
jiè zhuàn
jiè zǐ
jiè shì
jiè jué
jiè jué
jiè dì
jiè jīng
jiè ké
jiè shān
jiè chàng
jiè pì
jiè fū
jiè fù
jiè xīn
jiè qiū
jiè dí
jiè huái
jiè lìn
jiè zhì
jiè èr
jiè shì
jiè dì
jiè jìng
jiè shǐ
jiè jié
jiè yú
jiè zhě
jiè hán
jiè zhì
jiè zhì
jiè shì
jiè chéng
jiè méi
jiè zì
jiè jié
jiè dú
jiè lǎo
jiè cì
jiè mǔ
jiè hù
jiè lèi
jiè shòu
jiè cuì
jiè yán
jiè qì
jiè shào
jiè shí
jiè jié
jiè cí
jiè zú
jiè jiǎ
jiè jué
jiè niǎo
jiè qiū
jiè rù
zhuó tè
gōng tè
nù tè
huī tè
chāo tè
jiè tè
háo tè
níng tè
fēng tè
kuí tè
yì tè
dú tè
guài tè
shū tè
gū tè
fáng tè
gěng tè
qiào tè
biāo tè
sēn tè
yīng tè
guī tè
fēi tè
yuān tè
kuā tè
jié tè
dān tè
hào tè
pǔ tè
xīn tè
bǐ tè
jiǒng tè
gāng tè
guǎ tè
wǎ tè
guǐ tè
qí tè
xióng tè
dú tè
xuān tè
bái tè
sù tè
piān tè
chóng tè
xiù tè
kàng tè
jùn tè
fú tè
jiāo tè
dí tè
qiào tè
fěi tè
jiè tè
huī tè
⒈ 指单身的人。
引《左传·昭公十四年》：“长孤幼，养老疾，收介特。”
杜预注：“介特，单身民也。”
⒉ 孤独。
引汉王逸《九思·怨上》：“哀吾兮介特，独处兮罔依。”
三国魏曹植《闲居赋》：“何吾人之介特，去朋正而无儔。”
⒊ 孤高，不随流俗。
引《后汉书·马融传》：“察淫侈之华誉，顾介特之实功。”
李贤注：“介特谓孤介特立也。”
《新唐书·李绛传》：“絳居中介特，尤为左右所不悦。”
宋周煇《清波别志》卷下：“蒙既登公门，公之介特真淳，岂不素知。”
《明史·刘铉传》：“鉉性介特，言行不苟。”
章炳麟《＜无政府主义＞序》：“故有乐羣就众，亦有介特寡交，人心不同，虑如面颊。”
单身无兄弟妻子的人。
介jiè(1)（动）在两者当中：～绍｜媒～｜这座山～于两县之间。(2)（Jiè）姓。介jiè（名）甲：～胄｜～虫。介jiè（形）〈书〉耿直；有骨气：耿～。介jiè（名）古戏曲剧本中；指示角色表演动作时的用语；如笑介、饮酒介等。
特读音：tè特tè(1)（副）特殊；超出一般：～等｜～效。(2)（副）特地：～意｜～邀。(3)（名）指特务：敌～｜防～。(4)（副）〈书〉只；但：不～此地也。