yīng guǐ
yīng zhì
yīng jùn
yīng ruì
yīng bǐng
yīng lún
yīng fàn
yīng jīng
yīng hù
yīng shēng
yīng míng
yīng zhǔ
yīng yàn
yīng yí
yīng zòng
yīng yǔ
yīng chēng
yīng cái
yīng máo
yīng yào
yīng duàn
yīng dàng
yīng lǎng
yīng zhì
yīng dàng
yīng gài
yīng guāng
yīng hún
yīng tǐng
yīng xīn
yīng yì
yīng shì
yīng tái
yīng yì
yīng líng
yīng zhuó
yīng yīng
yīng huá
yīng qiú
yīng qì
yīng huī
yīng wù
yīng cí
yīng qí
yīng cùn
yīng gǔn
yīng liè
yīng yǒng
yīng ruì
yīng wù
yīng zhì
yīng jué
yīng fēn
yīng wǔ
yīng zhì
yīng duō
yīng jiàn
yīng jīng
yīng xiù
yīng sháo
yīng shì
yīng liáo
yīng biàn
yīng cái
yīng fǔ
yīng wěi
yīng zī
yīng cí
yīng mǔ
yīng rén
yīng shì
yīng huì
yīng huáng
yīng jié
yīng mǐn
yīng yuàn
yīng tè
yīng zī
yīng móu
yīng sà
yīng kǎn
yīng luò
yīng jiàn
yīng jué
yīng jùn
yīng qiào
yīng dūn
yīng fā
yīng mó
yīng bàng
yīng háo
yīng jié
yīng jùn
yīng máo
yīng guó
yīng mào
yīng bá
yīng rú
yīng shí
yīng jié
yīng lüè
yīng chén
yīng pàn
yīng mài
yīng xióng
yīng yīn
yīng guǒ
yīng miào
yīng yóu
yīng cāo
yīng táo
yīng gǔ
yīng ruǐ
yīng zhǐ
yīng huì
yīng zhé
yīng fēng
yīng guǐ
qiào tè
gěng tè
zhuó tè
guài tè
jiè tè
bái tè
jié tè
piān tè
pǔ tè
dān tè
gū tè
jùn tè
guǎ tè
yīng tè
qí tè
biāo tè
xiù tè
jiǒng tè
xióng tè
fěi tè
guǐ tè
háo tè
hào tè
sēn tè
kuí tè
chóng tè
dú tè
fú tè
kàng tè
jiāo tè
nù tè
xuān tè
yì tè
fáng tè
gōng tè
guī tè
níng tè
wǎ tè
dí tè
kuā tè
xīn tè
huī tè
fēi tè
qiào tè
bǐ tè
shū tè
gāng tè
huī tè
dú tè
jiè tè
fēng tè
chāo tè
yuān tè
sù tè
⒈ 才智超群。
引《晋书·宣帝纪》：“君弟聪亮明允，刚断英特，非子所及也。”
《新唐书·张濬传》：“陛下春秋鼎富，天资英特。”
明陈子龙《万卷楼歌》：“惊君才致多英特，满堂宾客皆颜色。”
鲁迅《坟·文化偏至论》：“聪明英特之士，虽摘髮新理，怀抱新见，而束于教令，胥缄口结舌而不敢言。”
⒉ 容貌、仪表英俊奇特。
引《宋书·武帝纪中》：“龙颜英特，天授殊姿。”
宋王谠《唐语林·补遗一》：“夫帝王之相且须有英特越逸之气，不然，须有深沉包育之度。”
《明史·祁彪佳传》：“彪佳生而英特，丰姿絶人。”
⒊ 指才智杰出的人。
引唐杜甫《奉赠李八丈判官曛》诗：“我丈时英特，宗枝神尧后。”
清姜埰《咏史》：“豫让本英特，忠贞固其情。”
英yīng(1)（名）〈书〉花：落～缤纷。(2)（名）才能或智慧过人的人：～杰｜～豪｜～魂。(3)（名）姓。英yīng（名）指英国。
特读音：tè特tè(1)（副）特殊；超出一般：～等｜～效。(2)（副）特地：～意｜～邀。(3)（名）指特务：敌～｜防～。(4)（副）〈书〉只；但：不～此地也。