guǎ qù
guǎ yú
guǎ huǐ
guǎ xué
guǎ jiāo
guǎ qīng
guǎ qiǎn
guǎ dàn
guǎ lì
guǎ lǎo
guǎ cǎo
guǎ huáng
guǎ shí
guǎ qì
guǎ chéng
guǎ dé
guǎ xìn
guǎ chóu
guǎ lí
guǎ lì
guǎ jū
guǎ tú
guǎ zhì
guǎ mò
guǎ dàn
guǎ jūn
guǎ bái
guǎ nián
guǎ xiōng
guǎ dàn
guǎ sǎo
guǎ tài
guǎ chén
guǎ yù
guǎ fāng
guǎ fá
guǎ chóu
guǎ hé
guǎ lā
guǎ mèi
guǎ liè
guǎ móu
guǎ shì
guǎ fù
guǎ yóu
guǎ fu
guǎ nè
guǎ hè
guǎ huān
guǎ gū
guǎ là
guǎ yǔ
guǎ fū
guǎ mín
guǎ yán
guǎ hú
guǎ zhù
guǎ qíng
guǎ zǐ
guǎ dú
guǎ lǎo
guǎ mìng
guǎ shuāng
guǎ là
guǎ tè
guǎ kè
guǎ méng
guǎ qiàn
guǎ ǒu
guǎ chóu
guǎ rén
guǎ chù
guǎ gōng
guǎ néng
guǎ hàn
guǎ wèi
guǎ bó
guǎ tóu
guǎ zhī
guǎ ruò
guǎ cù
guǎ guò
guǎ yuàn
guǎ qī
guǎ wéi
guǎ fā
guǎ lòu
guǎ shǎo
guǎ shuāng
guǎ ēn
guǎ sè
guǎ xiān
guǎ wén
guǎ àn
guǎ yuē
guǎ yíng
guǎ zhuàng
guǎ shěn
guǎ mǔ
guǎ mào
guǎ dǎng
guǎ hé
guǎ duàn
guǎ shòu
guǎ ài
guǎ lǜ
guǎ xiá
guǎ jiàn
guǎ ǒu
guǎ jiǔ
guǎ jiāng
fáng tè
háo tè
xuān tè
chóng tè
sēn tè
níng tè
wǎ tè
kuā tè
qí tè
kàng tè
fēng tè
hào tè
yuān tè
gōng tè
shū tè
gū tè
jié tè
guǎ tè
xióng tè
dí tè
piān tè
jùn tè
bǐ tè
jiǒng tè
pǔ tè
jiè tè
jiāo tè
guī tè
chāo tè
xīn tè
fú tè
nù tè
biāo tè
fěi tè
dú tè
zhuó tè
fēi tè
guài tè
xiù tè
sù tè
gěng tè
dān tè
bái tè
huī tè
qiào tè
yì tè
guǐ tè
gāng tè
dú tè
yīng tè
kuí tè
jiè tè
huī tè
qiào tè
⒈ 谓孤立。
引《诗·唐风·有杕之杜序》：“武公寡特，兼其宗族，而不求贤以自辅焉。”
孔颖达疏：“寡特者，言武公专任己身，不与贤人图事，孤寡特立也。”
⒉ 谓无所攀援。
引宋叶适《除工部侍郎谢表》：“﹝皇帝陛下﹞拔臣寡特之中，冀销迎附；察臣忧患之后，多自创惩。”
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
特读音：tè特tè(1)（副）特殊；超出一般：～等｜～效。(2)（副）特地：～意｜～邀。(3)（名）指特务：敌～｜防～。(4)（副）〈书〉只；但：不～此地也。