pián zhǐ
pián láo
pián lì
pián gǔ
pián fū
pián bì
pián lì
pián chí
pián zhēn
pián shí
pián xié
pián tián
pián luó
pián hé
pián zhǐ
pīn mìng
pián zā
pián shǒu
pián zhī
pián yǎn
pián lù
pián guǐ
pián tāi
pián zhì
pián bǐ
pián ǒu
pián yǔn
pián wén
pián dié
pián fù
pián yì
pián jù
pián cuò
pián fán
pián pián
pián bī
pián shī
pián màn
pián mén
pián zì
pián tián
pián jìn
pián lián
pián yì
pián gàn
pián jù
pián tà
pián yì
pián zhū
pián zá
pián zhī
pián lián
pián fān
pián bì
pián sǒng
pián lì
pián jiē
pián zǔ
pián yù
pián hòu
pián tián
pián liè
pián fù
pián shēng
pián zhǐ
pián rán
pián yǔ
pián suì
pián huà
pián bìng
pián zhí
pián bàng
pián mǎ
pián cí
pián chù
pián zòu
pián chǐ
pián bái
pián mǔ
pián jiān
pián yǎn
pián shèng
pián zú
pián tǐ
pián jí
pián xíng
pián lín
pián zhǎn
pián zhì
pián dié
pián yùn
pián sǐ
pián zhuì
wèi ǒu
kàng ǒu
tǔ ǒu
hé ǒu
fēi ǒu
mù ǒu
bǐ ǒu
chái ǒu
jī ǒu
mìng ǒu
pāi ǒu
xié ǒu
pì ǒu
fēi ǒu
táo ǒu
zé ǒu
huì ǒu
shī ǒu
dǎng ǒu
wú ǒu
pián ǒu
shǎo ǒu
dìng ǒu
zhī ǒu
jiā ǒu
yǐ ǒu
pái ǒu
dí ǒu
bèi ǒu
jī ǒu
yuàn ǒu
huò ǒu
rén ǒu
guǎ ǒu
yě ǒu
pái ǒu
yīn ǒu
luán ǒu
lián ǒu
jī ǒu
sàng ǒu
lì ǒu
cān ǒu
mì ǒu
lì ǒu
pǐ ǒu
jiā ǒu
xiāng ǒu
wán ǒu
kàng ǒu
zhēn ǒu
shī ǒu
yuān ǒu
shēng ǒu
lì ǒu
tí ǒu
duì ǒu
guì ǒu
qiú ǒu
cáo ǒu
bù ǒu
àn ǒu
pèi ǒu
chóu ǒu
bàn ǒu
⒈ 指对偶。
引《宋史·欧阳修传》：“宋兴且百年，而文章体裁，犹仍五季餘习，鎪刻駢偶，淟涊弗振。”
明王世贞《艺苑卮言》卷五：“长歌短篇，操笔輒韵，有魏武乐府风，制词质古，一洗駢偶之习。”
清王士禛《池北偶谈·谈艺七·会昌一品集》：“其《会昌一品制集》，駢偶之中，雄奇骏伟，与陆宣公上下。”
朱自清《古诗十九首释》：“东汉文体，受辞赋的影响，不但趋向骈偶，并且趋向工切。”
骈pián（形）并列的；对偶的：～句｜～肩｜～文。
偶读音：ǒu[ ǒu ]1. 用木头或泥土等制成的人形：偶像。木偶戏。
2. 双，对，成双成对，与“奇（）”相对：偶数。偶语（相对私语）。对偶。无独有偶。
3. 事理上不一定要发生而发生的：偶或。偶然。偶合。偶尔。偶感。偶发事件。
4. 指丈夫或妻子：佳偶。配偶。