shēng huá
shēng jì
shēng míng
shēng yīn
shēng kòng
shēng yù
shēng yuān
shēng lèi
shēng yuè
shēng dù
shēng sòu
shēng qì
shēng rě
shēng néng
shēng jié
shēng líng
shēng nà
shēng yuán
shēng yùn
shēng liè
shēng yóu
shēng fāng
shēng bǐ
shēng hū
shēng jì
shēng yǐng
shēng bīng
shēng chén
shēng dié
shēng xiāng
shēng yǐn
shēng xī
shēng làng
shēng lǜ
shēng zhù
shēng shì
shēng yīng
shēng mǔ
shēng yáng
shēng lì
shēng xùn
shēng hāi
shēng páng
shēng zhāng
shēng jì
shēng qū
shēng niǔ
shēng pín
shēng xiǎng
shēng zǐ
shēng shē
shēng yàn
shēng biàn
shēng yì
shēng shī
shēng kǒu
shēng yán
shēng jiāo
shēng diào
shēng dài
shēng ǒu
shēng wàng
shēng yù
shēng kài
shēng nà
shēng chǎng
shēng wēi
shēng ér
shēng cǎi
shēng qiáng
shēng liàng
shēng wén
shēng yún
shēng jiā
shēng róng
shēng sù
shēng wèn
shēng gǔ
shēng pǔ
shēng tǎo
shēng sī
shēng shù
shēng chā
shēng qíng
shēng sè
shēng wèi
shēng huà
shēng luè
shēng liè
shēng bō
shēng míng
shēng shī
shēng jì
shēng jì
shēng zǔ
shēng de
shēng gē
shēng bù
shēng yā
shēng nuò
shēng chuán
shēng sǎng
shēng qiāng
shēng cí
shēng jià
shēng jí
shēng mào
shēng cái
yǐ ǒu
cáo ǒu
guǎ ǒu
zé ǒu
dí ǒu
duì ǒu
pǐ ǒu
bàn ǒu
kàng ǒu
kàng ǒu
tí ǒu
lì ǒu
táo ǒu
guì ǒu
dìng ǒu
shēng ǒu
shī ǒu
yě ǒu
jī ǒu
wú ǒu
bǐ ǒu
chóu ǒu
tǔ ǒu
xiāng ǒu
bù ǒu
mù ǒu
jiā ǒu
yuān ǒu
pián ǒu
yuàn ǒu
wèi ǒu
jī ǒu
sàng ǒu
pāi ǒu
huì ǒu
hé ǒu
chái ǒu
xié ǒu
rén ǒu
lián ǒu
wán ǒu
pái ǒu
pì ǒu
luán ǒu
àn ǒu
qiú ǒu
zhēn ǒu
shī ǒu
fēi ǒu
yīn ǒu
cān ǒu
huò ǒu
shǎo ǒu
pèi ǒu
mìng ǒu
lì ǒu
mì ǒu
jī ǒu
zhī ǒu
dǎng ǒu
bèi ǒu
lì ǒu
pái ǒu
fēi ǒu
jiā ǒu
⒈ 指诗文中字词音节的对偶。
引宋欧阳修《＜苏氏文集＞序》：“见时学者务以言语声偶摘裂，号为时文，以相夸尚。”
明王世贞《艺苑卮言》卷四：“七言排律创自老杜，然亦不得佳。盖七字为句，束以声偶，气力已尽矣。”
清侯方域《南省试策》：“夫教令詔誥之文，体在典重，今也非鄙俚则声偶矣，是其病为褻为凟。”
声shēng(1)（名）（～儿）声音：雨～。(2)（量）表示声音发出的次数：喊了两～。(3)（动）发出声音；宣布；陈述：～东击西。(4)（名）名声：～誉｜～望。(5)（名）声母：双～叠韵。(6)（名）字调：平～｜四～。
偶读音：ǒu[ ǒu ]1. 用木头或泥土等制成的人形：偶像。木偶戏。
2. 双，对，成双成对，与“奇（）”相对：偶数。偶语（相对私语）。对偶。无独有偶。
3. 事理上不一定要发生而发生的：偶或。偶然。偶合。偶尔。偶感。偶发事件。
4. 指丈夫或妻子：佳偶。配偶。