pián mén
pīn mìng
pián jí
pián yùn
pián zhǐ
pián yì
pián bì
pián zhǐ
pián mǎ
pián zhì
pián yǔn
pián pián
pián fù
pián sǒng
pián gǔ
pián jìn
pián hé
pián sǐ
pián guǐ
pián yǎn
pián yì
pián cuò
pián yǔ
pián yì
pián bàng
pián zhǎn
pián xié
pián jù
pián shǒu
pián lín
pián tián
pián zú
pián dié
pián dié
pián fán
pián chù
pián tāi
pián shèng
pián luó
pián zá
pián jù
pián zì
pián shí
pián zā
pián fū
pián fān
pián bī
pián zhēn
pián lián
pián zhī
pián ǒu
pián shēng
pián jiē
pián shī
pián jiān
pián zhì
pián zòu
pián zhū
pián rán
pián liè
pián zǔ
pián lù
pián fù
pián lì
pián wén
pián lì
pián cí
pián tián
pián huà
pián bǐ
pián hòu
pián zhǐ
pián lián
pián láo
pián suì
pián lì
pián bìng
pián xíng
pián màn
pián chǐ
pián zhī
pián mǔ
pián tǐ
pián yù
pián yǎn
pián tà
pián gàn
pián zhí
pián chí
pián bái
pián bì
pián tián
pián zhuì
xiè fù
shī fù
máo fù
gǔ fù
é fù
bǎi fù
bū fù
qiū fù
zé fù
dà fù
jiǔ fù
píng fù
rǒng fù
shì fù
bì fù
shī fù
sù fù
qīng fù
jí fù
cái fù
jiǎ fù
bō fù
fēng fù
xiàn fù
yú fù
miǎn fù
bié fù
nóng fù
fēng fù
xiū fù
rǒng fù
guān fù
jūn fù
yú fù
jǐng fù
shuì fù
pián fù
xiū fù
tián fù
juān fù
zhòng fù
suàn fù
cái fù
bǐng fù
bāng fù
zá fù
hàn fù
kè fù
kǒu fù
sāo fù
péng fù
shàn fù
cí fù
biān fù
chǔ fù
zhǐ fù
dá fù
cǎo fù
gèng fù
yáo fù
cháng fù
yì fù
bào fù
qiū fù
sān fù
shū fù
chūn fù
yáo fù
mài fù
zī fù
chōng fù
héng fù
zū fù
chē fù
jiān fù
chēng fù
què fù
guó fù
cáo fù
jiǔ fù
dú fù
fú fù
zhēng fù
gé fù
gòng fù
cí fù
diào fù
pái fù
lùn fù
xiāng fù
kè fù
zhèng fù
tiān fù
gòng fù
jūn fù
dīng fù
děng fù
mǎi fù
xī fù
shǔ fù
zhì fù
cóng fù
bǐng fù
bì fù
yáo fù
qī fù
jī fù
guān fù
xiǎo fù
gōng fù
chá fù
wáng fù
⒈ 指汉代以后向骈文方向发展的赋。
引姚华《论文后编·目录中》：“当古赋渐变，律赋未起，转徙所经，或谓駢赋，强为分别，反加紊乱。”
一种赋体。盛行于六朝，其特色是字句雕琢，行文骈俪。
骈pián（形）并列的；对偶的：～句｜～肩｜～文。
赋读音：fù赋fù(1)（动）（上对下）交给：～予。(2)（名）旧指田地税：田～｜～税。(3)（名）我国古代文体；盛行于汉魏六朝；是韵文和散文的综合体。(4)（动）做（诗、词）：～诗一首。