chán xiàn
chán xián
chán jiū
chán tóu
chán zhí
chán dù
chán mí
chán pò
chán rǎn
chán zhàng
chán shù
chán cuò
chán lìng
chán miǎn
chán fù
chán rě
chán jiǎo
chán jí
chán shāng
chán shēn
chán jiā
chán zhuō
chán jīng
chán xián
chán bì
chán rǎo
chán wǎn
chán zhá
chán luò
chán jiáo
chán yū
chán suǒ
chán jiǎo
chán gǔ
chán lèi
chán ài
chán bì
chán zhàng
chán mián
chán zhī
chán shēng
chán huí
chán dài
chán jiǎo
chán mo
chán guǒ
chán zhàng
chán bāo
chán rào
chán dá
chán yíng
chán shǒu
chán yuē
chán jiǎo
chán zú
chán mián
chán zhàng
chán qiān
chán zhì
chán hún
chán dài
chán shuō
chán jié
hú hùn
fán hùn
hóng hùn
nǎo hùn
méng hùn
é hùn
qiān hún
náo hún
sī hùn
guó hùn
pēi hùn
nào hùn
chán hún
yáo hùn
jiāo hùn
xiāng hùn
mào hùn
shì hùn
jiǎo hun
zhuāng hùn
yí hún
wěi hún
guǐ hùn
xiáo hùn
róng hùn
hún hùn
méng hùn
cè hùn
fèn hùn
xiā hùn
zhuó hùn
huì hùn
bì hùn
yī hùn
zá hùn
fēng hùn
dùn hùn
hán hùn
yáo hùn
chén hún
xuán hùn
⒈ 纠缠。
引清蒲松龄《聊斋志异·青娥》：“是何处老道士，授汝凶器，将人缠混欲死！”
⒉ 缠夹混淆。
引叶圣陶《未厌集·苦辛》：“当着孩子的面，她从不说‘衣领’‘零数’‘菱角’之类的词儿，因为与‘领养’的‘领’字太容易缠混了。”