hú nòng
hú shòu
hú lōu
hú qì
hú jiáo
hú níng
hú niǎn
hú chá
hú shā
hú dòng
hú qìn
hú chòu
hú lè
hú liū
hú chàn
hú mǔ
hú cáo
hú guǐ
hú yún
hú lún
hú dòu
hú jiā
hú chǎn
hú lù
hú wú
hú bǐng
hú rán
hú fēng
hú kǎn
hú dì
hú lí
hú zi
hú gōng
hú yǐ
hú zuò
hú suī
hú shǔ
hú sūn
hú yōng
hú chén
hú zhī
hú fēn
hú táo
hú dié
hú yuàn
hú dí
hú yán
hú lán
hú chuī
hú fēng
hú bù
hú kǎo
hú hé
hú yán
hú piào
hú nào
hú qín
hú qin
hú yàn
hú qìn
hú chě
hú qù
hú fēi
hú jiǎo
hú xiān
hú lú
hú líng
hú jiā
hú zōu
hú cháng
hú shān
hú shí
hú suàn
hú hǒng
hú píng
hú lú
hú chú
hú mò
hú gǒu
hú ná
hú yuè
hú cāi
hú yuè
hú dǎo
hú zhōu
hú qiāng
hú jī
hú gǎo
hú lián
hú lái
hú rán
hú jiǎo
hú mào
hú chěng
hú cháo
hú shéng
hú shū
hú chōu
hú qí
hú tu
hú bái
hú yùn
hú tán
hú guì
hú guā
hú měng
hú yí
hú yè
hú má
hú jī
hú chuǎng
hú bō
hú rán
hú bài
hú tóu
hú rén
hú lù
hú tòng
hú lǔ
hú lǔ
hú chuài
hú yuán
hú sāi
hú hùn
hú shì
hú chě
hú xīng
hú chá
hú lù
hú sēng
hú gǔ
hú xǐ
hú lí
hú huā
hú pàn
hú wéi
hú xíng
hú yáng
hú ér
hú diào
hú lǎo
hú jiāo
hú hú
hú dié
hú yǎn
hú cái
hú qìn
hú jié
hú kè
hú cáo
hú lóng
hú lù
hú dá
hú bù
hú qín
hú shū
hú chán
hú lu
hú lù
hú fú
hú jiū
hú xū
hú lái
hú nǎi
hú mò
hú tī
hú dài
hú fěn
hú mǎ
hú chái
hú tū
hú zhā
hú jiǎ
hú nú
hú xì
hú suī
hú běn
hú bì
hú dà
hú yǔ
hú tòng
hú zhōu
hú dǐ
hú chuáng
hú làng
hú shuō
hú zhěng
hú gǒu
hú huà
hú chá
hú luàn
hú zī
hú sān
hú tóng
hú dào
hú qiāo
hú tiān
hú fú
hú lài
hú yàn
hú yí
hú zuò
hú shào
hú lūn
hú chuáng
guǐ hùn
xiáo hùn
xuán hùn
chén hún
nào hùn
náo hún
yī hùn
zhuāng hùn
hún hùn
méng hùn
yáo hùn
wěi hún
qiān hún
fēng hùn
hán hùn
yí hún
sī hùn
jiāo hùn
fán hùn
dùn hùn
róng hùn
guó hùn
xiāng hùn
nǎo hùn
é hùn
hú hùn
méng hùn
huì hùn
chán hún
bì hùn
cè hùn
jiǎo hun
yáo hùn
mào hùn
xiā hùn
shì hùn
pēi hùn
zhuó hùn
hóng hùn
fèn hùn
zá hùn
胡混húhùn
(1) 胡里胡涂(.好工具)地生活
英fool around(2) 乱搞或搞不正当的两性关系
英carry on an affair with sb.;be promiscuous⒈ 胡闹；胡里胡涂地生活。
引《二刻拍案惊奇》卷四十：“齐胡混，醉酕醄，镇闻满市皆喧笑。”
周立波《暴风骤雨》第一部二：“韩老六跟着又说：‘你要想久后无事，就别跟他们胡混。’”
冯金堂《挖塘》：“种地不上粪，等于瞎胡混嘛！”
⒉ 做坏事，干邪淫的勾当。
引《二十年目睹之怪现状》第五一回：“夫人终是放心不下，每逢督办出门，必要叫着他兄弟同走。嘴里説是等他兄弟练点见识，其实是叫他兄弟暗中做督办的监督，恐怕他在外头胡混。”
萧军《五月的矿山》第六章：“那时候这青年是显得懒散、愚钝、憎厌着工作也憎厌着生活，学着喝酒、赌钱，也和下流女人们胡混过的。”
漫无目标、随随便便的过日子。
如：「不要再胡混下去了。难道非得等到爸妈伤透了心，你才会觉悟？」
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
混读音：hùn,hún[ hùn ]1. 搀杂在一起：混杂。混和。混同。混淆。混为一谈。
2. 乱，胡乱：混乱。混世魔王。
3. 蒙，充：蒙混。混充。混进。鱼目混珠。
4. 苟且度过：胡混。混事。