pàn láo
pàn luàn
pàn lí
pàn nì
pàn děng
pàn fèi
pàn péng
pàn jiè
pàn zhì
pàn shì
pàn huàn
pàn xìn
pàn gōng
pàn yuē
pàn yuán
pàn méng
pàn àn
pàn lǜ
pàn xīn
pàn yá
pàn huàn
pàn dào
pàn jì
pàn chén
pàn lì
pàn wáng
pàn yàn
pàn sàn
diāo sàn
líng sǎn
xiāo sàn
niǎo sàn
jiě sàn
kuò sàn
dǎ sàn
lí sàn
bān sàn
jǔ sàn
yì sàn
hè sàn
yí sàn
jiāo sàn
chōng sàn
liǎn sàn
yù sàn
lán sàn
mí sàn
bàn sàn
pō sàn
yuán sàn
bèi sàn
xǐ sàn
huī sàn
dì sàn
jiǎn sàn
sè sàn
pǔ sàn
lěi sàn
jī sàn
shí sàn
jī sàn
pán sàn
zǒu sàn
jù sàn
miǎo sàn
rèn sàn
biàn sàn
qiǎn sàn
xiāo sàn
xié sàn
mí sàn
mǐ sàn
zhēng sàn
wán sàn
zhǔ sàn
qīng sàn
huàn sàn
dàng sàn
jí sàn
líng sàn
ào sàn
fèi sàn
fēi sàn
bīng sàn
huáng sàn
shū sǎn
mí sàn
pī san
pōu sàn
kuì sàn
xīng sàn
lù sàn
fā sàn
fán sàn
jīng sàn
mí sàn
chǐ sàn
pàn sàn
fǔ sàn
guāi sàn
bèng sàn
huī sàn
xíng sàn
fàn sàn
sōng sǎn
qū sàn
dùn sàn
lún sàn
chū sàn
mài sàn
jiǎng sàn
báo sàn
màn sàn
zhōng sàn
shī sàn
jiǎn sàn
chì sàn
bù sàn
wù sàn
yǔ sàn
xiǔ sàn
sēn sàn
cuàn sàn
biào sàn
kuì sàn
wǎ sàn
chuī sàn
xīn sàn
hé sàn
fàng sàn
xī sàn
hào sàn
yōu sàn
jiǎo sàn
tāng sàn
lí sàn
fēng sàn
piāo sàn
xián sǎn
bēn sàn
bō sàn
tiāo sàn
sōng sàn
xié sàn
yí sàn
pàn sàn
xiāo sàn
shū sàn
pò sàn
fú sàn
gěi sàn
bié sàn
pēn sàn
liú sàn
tuí sàn
chì sàn
táo sàn
mǎn sàn
lǎn sàn
shī sàn
fā sàn
diāo sàn
qiān sàn
dài sàn
ráo sàn
pú sàn
shèn sàn
tuì sàn
mí sàn
huài sàn
yún sàn
diāo sàn
pán sàn
fēn sàn
sì sàn
lì sàn
chāi sǎn
nú sàn
⒈ 畔，通“叛”。背叛离散。
引《史记·吴王濞列传》：“吴大败，士卒多饥死，乃畔散。”
清姚鼐《赠孔撝约假归序》：“士大夫过曲阜孔氏，无论新故，必加敬爱……吾因是知古封建世及之法，当乎人心。由之足以维繫后世畔散乖异之羣，而使之不忍去，其道亦犹是也。”
⒉ 违离；散乱。畔，通“叛”。
引汉仲长统《述志》诗之二：“畔散五经，灭弃《风》《雅》。”
唐柳宗元《柳宗直＜西汉文类＞序》：“文之近古而尤壮丽，莫若汉之《西京》。 班固书传之，吾尝病其畔散不属，无以考其变。”
畔pàn(1)（名）（江湖道路等）旁边；附近：湖～｜路～｜桥～｜枕～。(2)（名）田地的边境。(3)〈古〉又同‘叛’。
散读音：sàn,sǎn[ sàn ]1. 分开，由聚集而分离：分散。解散。涣散。散落。散失。散逸。
2. 分布，分给：散布。散发（fā）。天女散花。
3. 排遣：散心。散闷（mèn）。
4. 解雇：他干的不好，让那家饭店给散了。