chuī qiāng
chuī xǔ
chuī suǒ
chuī hǒu
chuī hū
chuī huī
chuī tái
chuī nòng
chuī yáng
chuī léi
chuī pěng
chuī chàng
chuī shuā
chuī biān
chuī lè
chuī méi
chuī jiā
chuī huǒ
chuī guǎn
chuī jī
chuī fēng
chuī lǜ
chuī fú
chuī dí
chuī chén
chuī sòng
chuī luó
chuī yún
chuī ǒu
chuī bò
chuī zòu
chuī shào
chuī sàn
chuī zhì
chuī zǐ
chuī chún
chuī hún
chuī xiāo
chuī yù
chuī gǔ
chuī pāi
chuī xū
chuī jìng
chuī shà
chuī dàng
chuī wàn
chuī yè
chuī yú
chuī tóng
chuī fā
chuī shā
chuī mào
chuī sù
chuī lún
chuī shǒu
chuī yān
chuī huā
chuī tán
chuī líng
chuī chí
chuī chuī
chuī xū
chuī zhú
chuī téng
chuī dēng
chuī jī
chuī niú
chuī fèng
chuī jiǎo
chuī líng
chuī máo
chuī qiú
chuī jīn
chuī da
chuī huáng
chuī guǎn
chuī rǔ
chuī hǔ
chuī jī
chuī dòng
chuī tǒng
chuī xī
chuī shēng
sōng sǎn
ráo sàn
yuán sàn
pōu sàn
fàng sàn
diāo sàn
pán sàn
shī sàn
qū sàn
hào sàn
sè sàn
qīng sàn
pò sàn
jiǎn sàn
pēn sàn
huī sàn
dàng sàn
miǎo sàn
dùn sàn
xiǔ sàn
jiǎo sàn
jīng sàn
fēi sàn
huài sàn
pō sàn
jiǎng sàn
shèn sàn
xié sàn
yí sàn
mài sàn
xī sàn
yì sàn
màn sàn
fán sàn
wù sàn
mí sàn
jiāo sàn
xíng sàn
mǐ sàn
bàn sàn
lí sàn
chāi sǎn
lán sàn
zhǔ sàn
báo sàn
fèi sàn
wǎ sàn
bīng sàn
fēn sàn
sēn sàn
bēn sàn
mí sàn
lù sàn
chuī sàn
yǔ sàn
dài sàn
qiǎn sàn
tuì sàn
fàn sàn
hè sàn
jǔ sàn
sōng sàn
xīn sàn
huī sàn
xiāo sàn
jù sàn
kuì sàn
chì sàn
lún sàn
liǎn sàn
xīng sàn
fǔ sàn
lěi sàn
pàn sàn
pī san
lǎn sàn
liú sàn
shū sàn
piāo sàn
bān sàn
yí sàn
jiǎn sàn
bèi sàn
zhōng sàn
rèn sàn
lí sàn
chū sàn
yù sàn
hé sàn
qiān sàn
lì sàn
huàn sàn
bō sàn
mǎn sàn
chōng sàn
pú sàn
shū sǎn
ào sàn
biào sàn
shí sàn
jī sàn
dì sàn
xiāo sàn
guāi sàn
niǎo sàn
sì sàn
jī sàn
kuò sàn
dǎ sàn
tiāo sàn
kuì sàn
nú sàn
xié sàn
jiě sàn
wán sàn
zhēng sàn
xǐ sàn
biàn sàn
mí sàn
chǐ sàn
mí sàn
zǒu sàn
pán sàn
xiāo sàn
yōu sàn
chì sàn
cuàn sàn
líng sǎn
táo sàn
diāo sàn
bèng sàn
tāng sàn
pàn sàn
diāo sàn
yún sàn
fā sàn
líng sàn
tuí sàn
gěi sàn
pǔ sàn
shī sàn
jí sàn
fú sàn
bié sàn
huáng sàn
mí sàn
bù sàn
xián sǎn
fēng sàn
fā sàn
⒈ 吹之使散开。
引晋王嘉《拾遗记·晋时事》：“石虎於太极殿前起楼，高四十丈……时亢旱，舂杂宝异香为屑，使数百人於楼上吹散之，名曰‘芳尘’。”
宋苏轼《六月七日》诗：“电眸虎齿霹靂舌，为余吹散千峰云。”
茅盾《锻炼》十二：“东北风吹散了满天的浮云。”
⒉ 犹拆散。
引《二刻拍案惊奇》卷二十：“你自私受软口汤，到来吹散我们，我们自有説话处。”
《上海小刀会起义史料汇编·忆昭楼洪杨奏稿·真如镇典铺来信一》：“﹝城内穷民﹞刻下恐破城之后玉石不分，为贼尽力把守，未能速灭。倘得吹散此辈，然后攻城为容易。”
⒊ 谓消弭事端。
引《快心编一集》第一回：“我不是与郝家有甚亲故替他吹散，实是为你计算。”
吹chuī(1)（动）合拢嘴用力吐气：～口哨。(2)（动）空气流动：风～雨打。(3)（动）说大话：～牛。(4)（形）事情失败：这事～了。
散读音：sàn,sǎn[ sàn ]1. 分开，由聚集而分离：分散。解散。涣散。散落。散失。散逸。
2. 分布，分给：散布。散发（fā）。天女散花。
3. 排遣：散心。散闷（mèn）。
4. 解雇：他干的不好，让那家饭店给散了。