shuāng lóng
shuāng xīng
shuāng fāng
shuāng xiáo
shuāng shū
shuāng zhēn
shuāng xī
shuāng xiǎng
shuāng fú
shuāng yì
shuāng bì
shuāng ruǐ
shuāng nán
shuāng liào
shuāng tóng
shuāng miào
shuāng dǎ
shuāng shà
shuāng tiāo
shuāng chóng
shuāng gǎng
shuāng lǐ
shuāng chéng
shuāng xìng
shuāng méi
shuāng é
shuāng móu
shuāng yíng
shuāng guān
shuāng xǐ
shuāng shuāng
shuāng shù
shuāng fēi
shuāng míng
shuāng jiè
shuāng jù
shuāng què
shuāng shù
shuāng gān
shuāng liú
shuāng tái
shuāng shēng
shuāng měi
shuāng dāo
shuāng qiǎng
shuāng lián
shuāng suō
shuāng yǔ
shuāng gōu
shuāng yù
shuāng lù
shuāng jiāo
shuāng liǎn
shuāng qī
shuāng chán
shuāng zhū
shuāng gōng
shuāng zuò
shuāng dàng
shuāng rù
shuāng fèng
shuāng wén
shuāng guī
shuāng jīn
shuāng wěi
shuāng táng
shuāng gàng
shuāng guì
shuāng shèng
shuāng jǐng
shuāng yǎn
shuāng bì
shuāng jié
shuāng yú
shuāng é
shuāng bǐ
shuāng jiān
shuāng diào
shuāng yuè
shuāng huán
shuāng wān
shuāng quán
shuāng huán
shuāng jiǎo
shuāng chèng
shuāng biān
shuāng shé
shuāng qīng
shuāng zhòu
shuāng gōu
shuāng fèng
shuāng shēng
shuāng guǐ
shuāng kuǎn
shuāng xī
shuāng bìn
shuāng yuān
shuāng zuǒ
shuāng huáng
shuāng shǒu
shuāng xiù
shuāng luó
shuāng zhēn
shuāng mén
shuāng zhù
shuāng máo
shuāng tāi
shuāng lín
shuāng mù
⒈ 相并；成双。 《公羊传·宣公五年》：“‘冬， 齐高固及子叔姬来。’何言乎高固之来？言叔姬之来，而不言高固之来，则不可。
引子公羊子曰：其诸为其双双而俱至者与？”
何休注：“言其双行匹至，似於鸟兽。”
唐权德舆《秋闺月》诗：“稍映妆臺临綺窗，遥知不语泪双双。”
《儿女英雄传》第十回：“説着便自己过去，扶了张姑娘同安公子站齐了，双双磕下头去。”
茅盾《脱险杂记》十八：“那两个蹲在地上的挑夫好像触了电，一下子就双双跳了起来，而且抢过我们的行李，就要上挑了。”
⒉ 一对对。
引南朝梁简文帝《咏蝶》：“復此从风蝶，双双花上飞。”
宋柳永《安公子》词：“拾翠汀洲人寂静，立双双鸥鷺。”
《西游记》第二十回：“崖前有怪石双双，林内有幽禽对对。”
一对对。